این آموزش را از کجا باید آغاز کرد؟
ابتدا باید او را به این باور برسانید زمان صرف غذا یکی از لذت‌بخش ترین لحظه ها در هر خانه ای است و رفتار مناسب و مودبانه هنگام صرف غذا، این فرایند را زیباتر و خوشایندتر نیز می کند. به فرزند پیش‌دبستانی خود بیاموزید پشت میز یا سر سفره باید مودب باشد. حرف زشت نگوید و غذایش را مرتب بخورد و باعث به هم ریختگی میز نشود. البته باید انتظار واقع‌گرایانه از او داشته باشید و این روش تربیتی را تا زمانی ادامه دهید که بالاخره کودک به آن عادت کند.

به کودکی در این سن چه می توان آموخت؟
کودک در این سن هنوز برای آشنایی با انواع وسایل صرف غذا آمادگی لازم را ندارد. نمی تواند تشخیص دهد کدام چنگال برای چه غذایی است، مگر اینکه به سن مهد کودک رسیده باشد. مسایلی که باید در مورد صرف غذا و آداب پشت میز نشستن به کودک زیر 6 سال بیاموزید شامل موارد زیر هستند:

•    پیش از غذاخوردن دست های خود را بشوید

•    اسباب بازی های خود را سرمیز غذا نیاورد

•    نباید غذا یا وسایل را روی میز پرت کند

•    نباید به ظرف ها ضربه بزند و صدای ناهنجار با آنها تولید کند

•    نباید غذا را از دهان خود بیرون تف کند

•    هنگامی که دیگران در حال صرف غذا هستند اطراف اتاق یا میز شروع به دویدن و سروصدا نکند

•    از واژه های «لطفا» و «ممنون» استفاده کند

•    به جای دست، از قاشق و چنگال استفاده کند

•    وقتی غذایش تمام شد برای بلند شدن از سر میز اجازه بگیرد

•    ظرف غذای خود را به آشپزخانه ببرد یا روی کانتر آشپزخانه بگذارد

برخی از کودکان که سن بالاتری دارند (تا پیش از دبستان) می توانند موارد بیشتری از این آموزه ها را رعایت کنند. آنها حتی می توانند تشخیص دهند باید از دستمال کاغذی برای پاک کردن اطراف دهان خود استفاده کنند؛ می دانند باید لقمه های کوچک در دهان بگذارند تا راحت تر جویده شوند و می دانند باید با دهان بسته، غذای خود را بجوند. در این سن می توان به کودک آموخت نوشیدنی خود را هورت نکشد و ملچ‌ملوچ نکند.

در این سن کودک یاد می گیرد باید صبر کند تا بزرگ ترها غذای خود را آغاز کنند و برای غذایی که از آن لذت برده است تشکر و از آن تعریف کند. حتی برای افزایش حس اعتمادبه نفس و تقویت روحیه اجتماعی کودک می توانید هنگام صرف غذا او را در مکالمات خود سهیم کنید.

بهترین روش آموزش این آداب چیست؟
فرزند شما دوست دارد موجب خوشحالی شما شود و شما بیشتر دوستش داشته باشید، او می خواهد شما را دوست داشته باشد. بنابراین، از این مساله برای آموزش استفاده کنید. همیشه با جمله های مهربانانه حرف بزنید، داد نزنید، دعوا یا او را تنبیه نکنید. با حوصله و آرامش و غیر مستقیم آداب لازم را به او بیاموزید. مثلا خودتان هنگامی که چیزی می خواهید از واژه «لطفا» استفاده کنید. هنگامی که مثلا نمکدان را به شما داد از او «تشکر» کنید.

هنگام صرف غذا کتاب، روزنامه یا مجله مطالعه نکنید، تلویزیون تماشا نکنید، با تلفن حرف نزنید و کارهای دیگر غیر از غذا خوردن را کنار بگذارید. غیر مستقیم به او بیاموزید بهترین روش پشت میز نشستن و صرف غذا این است که به دیگر اعضای خانواده احترام بگذارید. البته برای اینکه کودک بتواند این رفتارها را تشخیص دهد، آنها را برایش به زبان ساده توضیح هم بدهید. مثلا وقتی می خواهد با دست پنیر بردارد، چنگال را به دستش بدهید. یا وقتی لیوان آب را برایش پر می کنید بخواهید که تشکر کند.

 وقتی کودک سرمیز غذا بدرفتاری می کند، چه باید کرد؟
شما دو راه در پیش دارید. برخی از والدین سعی می کنند رفتارهای زشت کودک را نادیده بگیرند. دلیل آن نیز این است که کودک اصولا کاری که واکنشی در پی ندارد و باعث جلب توجه اطرافیان نمی شود را کنار می گذارد. برخی دیگر از والدین نیز بسیار اصرار دارند تا رفتارهای زشت و بی ادبانه فرزند خود را از بین ببرند.

اگر کودک هرگز از واژه «لطفا» برای درخواست هایش استفاده نمی کند، دیگر برای او کاری انجام ندهید تا متوجه شود باید خواهش کند. برخی از والدین، هنگامی که کودک کار زشتی انجام میدهد، او را از پشت میز بلند می کنند و به او توضیح می دهند رفتارش به هیچ عنوان قابل قبول و مناسب نیست.

اما باید بدانید هر چه زمان غذاخوردن برای کودک آرام تر باشد، بیشتر دوست دارد رفتارهای بهتری داشته باشد. توصیه ما این است که با او صحبت کنید تا متوجه شود نباید این کارها را سرمیز انجام داد. 

آیا قانون خاصی برای این نوع آموزش وجود دارد؟
هر خانواده ای روش تربیتی خاص خود را دارد. نمی توان یک یا چند قانون مشخص برای آموزش آداب غذاخوردن به کودک تعیین کرد. برخی از خانواده ها برایشان مهم نیست با چه لباسی سرسفره بنشینند، برخی دوست ندارند کسی آرنج خود را روی میز قرار دهد و ... نمی توان تعیین کرد چه روشی درست و کدام غلط است.

تنها چیزی که میان همه عمومیت دارد این است که والدین باید به فرزند خود مودب بودن را بیاموزند. هر چه سن کودک بالاتر می رود، می توانید آداب بیشتری به او بیاموزید. ابتدا از تشکر کردن و مرتب سر میز نشستن آغاز کنید و بعدها، آداب قاشق و چنگال در دست گرفتن و استفاده از آنها را به او بیاموزید.

همین که کودک ساده ترین آداب غذاخوردن را بیاموزد، شما ماموریت خود را به خوبی به اجرا رسانده اید. شاید در سن زیر 5 یا شش سال نتوانید کودک را مجبور کنید تا انتهای غذایِ همه سرمیز بماند. او در این سن فعال و پر انرژی است و بیکار پشت میز نشستن برایش کمی خسته کننده است. به او یاد بدهید از بزرگ ترها اجازه بگیرد و پس از صرف غذایش، از پشت میز بلند شود.

چطور به کودک خود آداب غذاخوردن در رستوران را بیاموزیم؟
اگر بتوانید آداب درست صرف غذا و نشستن پشت میز را در خانه به درستی به کودک بیاموزید، بیرون از خانه مشکلی نخواهید داشت. فقط کافی است پیش از خروج از خانه، موارد لازم را به او یادآوری کنید. به او بگویید در رستوران آدم های دیگری هم هستند که برای لذت بردن از غذا به آنجا رفته اند و دوست ندارند موضوعی باعث دلخوریشان شود. بنابراین، او باید با صدای پایین حرف بزند و هنگام صرف غذا، سروصدا ایجاد نکند.

البته شما هم بهتر است رستورانی انتخاب کنید که خیلی شلوغ یا لوکس نیست. پیش از رفتن به رستوران از استراحت کامل کودک خود مطمئن شوید. یعنی اجازه دهید درست و حسابی بخوابد تا بهانه گیری نکند. اگر کار اشتباهی در جمع انجام داد، هرگز در مقابل دیگران او را توبیخ نکنید. اگر رفتارهای او بیشتر شد، رستوران را ترک کنید و به او بگویید نمی توانید آنجا بمانید زیرا رفتار او بسیار زشت و آزاردهنده است.

برای اینکه با خیال راحت با کودک خود به رستوران بروید، می توانید در خانه محیطی شبیه رستوران ایجاد کنید و رفتار درست را به او بیاموزد.

منبع:bartarinha.ir

خانواده‌ها مهمترين نقش در تقويت و رشد خلاقيت از كودكي به فرزندان خود را دارند كه با انجام دادن چند نكته مي‌توانند فرزنداني خلاق پرورش دهند.

دكتر  ابراهيمي مقدم متخصص روانشناسي گفت:‌ خلاقيت همانطور كه از نام آن مشخص است به معناي خلق كردن است. افراد خلاق كساني هستند كه براي حل يك مسئله راه‌ حل‌هاي متفاوتي به ذهنشان مي‌رسد.

 افراد خلاق چه ويژگي‌هايي دارند؟
1- از حداقل هوش برخوردار هستند.

2- در خانواده‌هايي رشد كردند كه تفكر خلاقانه داشتند و آن را پرورش دادند. براي مثال،‌ خانواده آنها به فرزند خود اجازه‌ي تفكر در مسائل مختلف را مي‌دهند و آنان تفكرات خود را مورد ارزيابي و بازبيني قرار مي‌دهند و يا خانواده‌هايي كه به مسائل تربيتي نيز خلاقانه نگاه مي‌كنند.

تأثير خانوده در رشد خلاقيت
بيشترين تأثير در رشد خلاقيت در افراد را خانواده دارد به اين دليل كه علاوه بر تأثير مستقيم ارث به هوش خانواده‌ها بايد از كودكي به فرزندانشان كارهاي خلاقانه آموزش دهند.

خانواده‌ها چگونه به رشد خلاقيت فرزندشان مي‌توانند كمك كنند؟‌
1- صبور باشند،‌ درصورتي‌ كه كودك با مسائل متفاوت مواجه مي‌شود به او اجازه دهند كه راه حل‌هاي احتمالي ديگري را هم مورد بررسي قرار دهند و به دنبال اين نباشند كه خيلي سريع به نتيجه برسند به عبارتي ديگر خانواده‌ها به جاي نتيجه‌گرا بودن، بايد فرايندگرا نيز باشند شايد كودكي كه راهكارهاي متفاوتي را امتحان كند خيلي سريع به نتيجه نرسد بنابراين صرفا  نتيجه‌گرا بودن فايده ندارد از طرفي ديگر خانواده بايد به رفتارهاي خلاقانه كودك امتياز دهند و درصورت امكان اين رفتارها را تقويت كنند ساده‌ترين آن استفاده از عبارات كلامي مثل "آفرين" است و همچنين درنظرگرفتن جوايز و ارزش دادن به فرزندشان در جمع است.

 چه عواملي مانع از رشد خلاقيت خواهدشد؟
1- خانواده‌هاي استبداري
2- خانواده‌هايي كه به جاي فرزندان خود تصميم مي‌گيرند.
3- معلم‌هايي كه روش‌هاي تقويت كردن كودكان خلاق را بلد نيستند و آنها را به چشم يك مزاحم مي‌بينند.

وي با بيان اين كه چه ورزش‌هايي مي‌تواند به رشد خلاقيت كمك كند به صحبت‌هاي خود خاتمه داد.

ورزش‌هايي كه افراد را وادار به تفكر مي‌كنند مانند شطرنج (البته به صورت محدود)‌ و همچنين ورزش‌هاي گروهي.

منبع:yjc.ir

امروز در بخش آموزش نقاشی می خواهیم کشیدن یک گاو خیلی عصبانی را با هم یاد بگیریم و یک نقاشی زیبا داشته باشیم. راستی بچه های خوبم درباره گاوها چه چیزهایی می دانید؟ خوب است در مورد این حیوان با بابا و مامان صحبت کنید. خوب حالا به جدول آموزش نگاه کنید و ابتدا با اشکال هندسی، شکل اولیه را ترسیم کنید. یک دایره بزرگ برای بدن و یک دایره کوچک برای کله آقاگاوه می گذارید و بعد به ترتیب بقیه اعضای آن را مشخص می کنید و به آن فرم می دهید. در آخر هم صورت و دست ها و پاهایش را می کشید. این آقا گاوه یک دهان گشاد و بزرگ دارد و چشم هایش بسیار خشن و دو شاخ تیز و پیچیده بالای سرش دارد.

بچه های عزیزم

همان طور که می دانید گاوبازی یکی از مهم ترین ورزش های ملی کشور اسپانیا به شمار می رود. البته در بسیاری از کشورهای دیگر جهان هم این بازی طرفداران زیادی دارد و مردم زیادی به تماشای آن می روند. دوستان عزیزم آیا می دانید چرا گاو در برابر پارچه رنگی خشمگین می شود؟ در پیرامون اسرار گاوبازی مطالب گوناگونی گفته شده است. مثلا می گویند که هر چیز قرمز رنگی گاو را به هیجان می آورد و خشمگین می کند و باعث حمله این حیوان می شود. به همین علت فرد گاوباز باید پارچه قرمز رنگی با خود داشته باشد و با مهارت آن را در برابر گاو به حرکت درآورد. ولی حقیقت امر آن است که گاو بازها پارچه های دیگری هم با رنگ سفید، زرد، سبز و سیاه استفاده کرده و توانسته اند گاو را به هیجان آورند.

می دانید چرا؟ برای آنکه گاوها اصلا رنگ را تشخیص نمی دهند و به اصطلاح کوررنگ هستند. بسیاری از گاوبازها شخصا و به طور اختصاصی این موضوع را امتحان کرده و قبول دارند و برخی از آن ها هم بازی های خود را با پارچه های سفید رنگ اجرا کرده اند. حال ببینیم چه چیز سبب خشم گاو می شود؟ آنچه مسلم است رنگ قرمز هیچ تاثیری در خشمگین ساختن گاو ندارد و آنچه در این بازی موثر و مهم است شیوه تکان دادن پارچه در برابر گاو است. پس اگر پارچه سفیدی هم در برابرش به حرکت درآورید به هیجان آمده و از خود عکس العمل نشان می دهد. حالا دوستان عزیزم نقاشی این آقا گاوه را تمرین کنید و بعد یک منظره زیبا با آن بکشید.

منبع: جام نیوز

زمانی عملکرد دستگاه گوارش و هضم به خوبی انجام می‌شود که بچه‌ها پس از مصرف غذا احساس نشاط، شادمانی و افزایش انرژی را تجربه کنند.

اگر شما هم در جمع خانواده‌تان دانش‌آموزی دارید که این روزها بخشی از ساعات روز را در مدرسه می‌گذراند و بیشتر وقتش را به درس‌خواندن اختصاص می‌دهد این مطلب را از دست ندهید. به اعتقاد درمانگران طب سنتی خانواده‌ها با شروع فصل درس و مدرسه باید توجه بیشتری به تغذیه دانش‌آموزان داشته باشند و چه بهتر که انتخاب خوراکی‌ها و موادغذایی را باتوجه به مزاج و عادت‌های غذایی آنها در خانواده درنظر بگیرند و علاوه بر ۳ وعده غذایی برای آنها ۲ میان وعده از خوراکی‌ها و مواد طبیعی مغذی درنظر بگیرند تا بتوانند مواد لازم و مفید برای تمرکز و درس‌ خواندن دانش‌آموزان را فراهم کنند.

برای صبحانه
بالنگ را فراموش نکنید
از دیدگاه درمانگران طب سنتی صبحانه از مهم‌ترین وعده‌های غذایی است که می‌تواند توان و قابلیت دانش‌آموز را برای یادگیری مباحث درسی افزایش دهد. به گفته این درمانگران گنجاندن برخی خوراکی‌های طبیعی مانند عسل، تخم‌مرغ، شیر و پنیر تازه می‌تواند توانمندی مغز و کارایی آن را در دوران مدرسه افزایش دهد. مربای بالنگ که از گوشت میوه بالنگ یا اترج تهیه می‌شود یکی از بهترین خوراکی‌های طبیعی است که می‌تواند توانایی مغز دانش‌آموزان را افزایش دهد. مصرف مربای بالنگ علاوه بر افزایش کارایی مغز می‌تواند بدن دانش‌آموزان را که گهگاه بدون نظارت والدین سراغ خوراکی‌های ناسالم می‌روند و دستگاه گوارش آنها را در برابر میکروب‌های گوارشی و مسمومیت‌های احتمالی تقویت کند. ضمن آنکه مربای بالنگ بهترین و مفیدترین خوراکی طبیعی برای از بین بردن علائم گلودرد و سرماخوردگی در فصل پاییز است که احتمال ابتلا به سرماخوردگی در میان دانش‌آموزان بیشتر از دیگر روزهای سال است.

اگر راهکاری برای دانش‌آموز بدغذا می‌خواهید
چاشت درمانی
اگر شما هم در خانه فرزندی دارید که با بی‌میلی و بی‌اشتهایی سراغ خوراکی‌ها می‌رود و از خوردن غذا و وعده‌های غذایی طفره می‌رود، می‌توانید با کمک تدابیر درمانگران طب سنتی این مشکل را پشت‌سر بگذارید. برای این منظور باید به توصیه قدیمی‌ها که اهمیت زیادی برای میان‌وعده‌های غذایی قائل بودند و از آن با نام «چاشت» یاد می‌کردند، بیشتر توجه کنیم. دانش‌آموزی که در فاصله وعده‌های غذایی چاشت می‌خورد صفرای کافی در بدنش تولید می‌شود. این صفرا وارد روده‌ها و سیستم گوارشی او می‌شود و به این ترتیب دیواره روده‌ها شست‌وشو داده می‌شود و سنگینی غذاها و خوراکی‌هایی که دانش‌آموز در وعده‌های غذایی قبلی مصرف کرده، کمتر می‌شود.

به این ترتیب بدن او آمادگی بیشتری برای خوردن وعده غذای اصلی پیدا می‌کند. میوه‌های تازه، نان، پنیر، یکی دو عدد مغز گردو و خشکبار مانند نخودچی، کشمش، برنجک، گندم، عدس برشته، توت خشک و برگه انواع میوه‌ها که به‌صورت طبیعی تهیه شده بهترین چاشت از دیدگاه درمانگران طب سنتی برای درمان بدغذایی دانش‌آموزان در ایام مدرسه است.

میزان تمرکز و یادگیری‌اش را بیشتر کنید
بخور این گیاه چاره مناسبی است
بسیاری از والدین با شروع ماه مهر به‌دنبال راهی برای افزایش تمرکز و هوشیاری فرزندا‌ن‌شان هنگام درس خواندن هستند. آنها هر روشی را تجربه می‌کنند تا بتوانند تمرکز فرزندان‌شان را هنگام مرور درس‌ها اندکی افزایش دهند. در این زمینه درمانگران طب سنتی راهکاری بسیار موثر دارند که نه تنها به افزایش تمرکز و بهبود عملکرد مغز و تحریک حافظه کمک می‌کند بلکه دستگاه تنفسی به‌ویژه ریه‌ها را هم پاکسازی و آماده مقابله با برخی ویروس‌ها مثل ویروس سرماخوردگی می‌کند و این روش استنشاق بخور برگ‌های گیاه اکالیپتوس است که می‌تواند به بهبود عملکرد و اکسیژن رسانی به سلول‌های مغزی کمک کند و در عین حال تمرکز فرد را بالا ببرد و توان یادگیری را در او چند برابر کند. برای این منظور کافی است شرایطی را فراهم کنید تا دانش‌آموزان به مدت ۲۰ دقیقه بخور اکالیپتوس استنشاق کند.

از درس خواندن زود خسته می‌شود؟
چای انرژی‌زا دم کنید
حتما تا به حال با بچه‌هایی که خیلی زود از درس خواندن خسته می‌شوند روبه‌رو شده‌اید. این گروه از دانش‌آموزان فرقی نمی‌کند در کدام مقطع تحصیلی باشند، ویژگی مشترک همه آنها این است که از درس خواندن خیلی زود خسته می‌شوند و شب امتحان با شب‌های دیگر برای‌شان هیچ فرقی ندارد.

اگر چنین فردی را در میان اعضای خانواده دارید به شما توصیه می‌کنیم نوشیدن چای‌های گیاهی مانند دمنوش بهارنارنج، اسطوخودوس، سنبل‌الطیب و بادرنجبویه را به برنامه روزانه خود بگنجانید. نوشیدن این چای‌های گیاهی موجب تقویت حافظه می‌شود و توانایی مغز را برای یادگیری و ذخیره اطلاعات بیشتر می‌کند، به‌گونه‌ای که فرد در مدت زمان کوتاه‌تری می‌تواند داده‌های بیشتری را در ذهن خود ثبت کند. برای تهیه این دمنوش‌ها کافی است یک قاشق غذاخوری از برگ‌های خشک شده هر یک از این گیاهان را در یک لیوان آب جوش بریزید و سر آن را ببندید و اجازه دهید که در مدت ۸ تا ۱۰ دقیقه دم بیاید.

استرس امتحان نگرانش می‌کند؟
این چای را به برنامه‌ روزانه‌اش اضافه کنید
استرس و اضطراب شب امتحان از آن دست حال و هوایی است که تمرکز را برای مطالعه و خواندن درس‌ها تحت‌تاثیر قرار می‌دهد اما گروهی از دانش‌آموزان هستند که حتی در پرسش و پاسخ‌های معمولی سر کلاس نیز دچار دلشوره و استرس می‌شوند و این دلشوره مانع از تمرکز و پاسخگویی صحیح آنها به پرسش‌ها می‌شود.

برای غلبه بر این اضطراب نسخه‌ای گیاهی وجود دارد و آن نوشیدن ۲ تا ۳ فنجان دمنوش چای سبز در شب‌های امتحان است. چای سبز به این دلیل که سرشار از فنول‌ها و آنتی‌اکسیدان‌ است موجب برقراری آرامش روانی می‌شود و در عین حال می‌تواند حافظه فرد را تقویت کند. شاید بهتر باشد همزمان با شروع امتحانات یا در روز پرسش و پاسخ کلاسی نوشیدن ۲ فنجان چای سبز را به برنامه غذایی روزانه‌شان اضافه کنید.

برای پیشگیری از سنگینی و بی‌حوصلگی
به چگونگی هضم غذا توجه کنید
اگرچه بررسی روند هضم غذا در بچه‌ها با مشاوره با متخصص طب سنتی دقیق‌تر و بهتر انجام می‌شود اما شما در منزل نیز می‌توانید با مرور حالت‌های بچه‌ها به ویژه بعد از وعده غذایی ناهار به چگونگی عملکرد نیروی هاضمه آنها پی ببرید و بر همین اساس بهترین غذا را برای وعده ناهار آنها درنظر بگیرید تا در طول روزهای مدرسه علاوه بر دریافت مواد مغذی بتوانند با انرژی بیشتری به درس و مشق‌شان رسیدگی کنند. زمانی عملکرد دستگاه گوارش و هضم به خوبی انجام می‌شود که بچه‌ها پس از مصرف غذا احساس نشاط، شادمانی و افزایش انرژی را تجربه کنند. در این شرایط می‌توان گفت غذایی که دانش‌آموز در وعده ناهار مصرف کرده با وضعیت هاضمه او سازگار بوده است. پس مهم است که دانش‌آموز پس از مصرف غذا احساس کند که انرژی‌‌اش بیشتر شده است.

اگر او بعد از خوردن وعده ناهار احساس سنگینی کند و این سنگینی با خواب‌آلودگی همراه باشد قطعا در یادگیری و درک مفاهیم و مرور درس‌ها برای این کودک مشکل ایجاد می‌کند. در این صورت اگر در طول هفته دانش‌آموز غذایی ناسازگار با وضعیت گوارش‌ خود مصرف کند توانایی او برای یادگیری مفاهیم و درس‌هایش کاهش می‌یابد و این مسئله می‌تواند به افت تحصیلی او منجر شود.

منبع : مجله سیب سبز

وقتی پسر پنج ساله‌ام از مهد کودک برگشت، در کیف‌اش یک اسباب‌بازی جدید پیدا کردم. من و پدرش به هم نگاه کردیم و از او پرسیدیم که آن را از کجا آورده و مال کیست؟! او ابتدا ابراز بی‌اطلاعی کرد اما با اصرار ما گفت که آن را از کیف هم کلاسی‌اش برداشته.»

وقتی پسر پنج ساله‌ام از مهد کودک برگشت، در کیف‌اش یک اسباب‌بازی جدید پیدا کردم. من و پدرش به هم نگاه کردیم و از او پرسیدیم که آن را از کجا آورده و مال کیست؟! او ابتدا ابراز بی‌اطلاعی کرد اما با اصرار ما گفت که آن را از کیف هم کلاسی‌اش برداشته.»
 
«اولین باری که دختر هفت ساله‌ام، مریم، از کلاس ورزش با یک کادو به خانه آمد، فکر کردم که این کادو را دوست‌اش، گلی، به او داده است. وقتی دومین بار گفت که گلی یک اسباب‌بازی به او هدیه داده، تعجب کردم و بار سوم زمانی که مریم یک صندلی کوچک از خانه عروسکی گلی را توی روسری‌اش پیچیده بود، متوجه شدم که فرزندم این لوازم را دزدیده! واقعا ناراحت و عصبانی شده بودم. تنها فکری که به نظرم رسید این بود که مجبورش کنم به خانه گلی برود و همه آنها را پس بدهد اما از تکرار این رفتار خیلی نگران هستم. از شما می‌‌خواهم که مرا راهنمایی کنید که چه‌طور با او رفتار کنم.»

****

این‌ها مشتی نمونه خروار از گلایه‌های والدینی است که از رفتارهای عجیب و غریب بچه‌هایشان سر در نمی‌آورند و مفهومش را نمی‌فهمند. حتماً شما هم با مساله سرقت کردن بچه‌ها روبه‌رو شده‌اید. شاید فرزند شما بدون اجازه شما از کیف‌تان پول برمی‌دارد یا اسباب‌بازی‌های دوستان‌اش را بدون اطلاع آنها برمی‌دارد و حتی در مدرسه لوازم‌التحریر دوستان‌اش را با خود به خانه می‌آورد. بسیاری از والدین از خود می‌پرسند چگونه باید با این مساله برخورد کرد؟
 
قبل از آنکه هرگونه واکنشی نشان دهید، بهتر است این مقاله را درباره علت دزدی بچه ها بخوانید و از راه های کمکی مطلع شوید:

چرا کودکان و نوجوانان دزدی می کنند؟
بچه ها در هر سنی – از پیش دبستانی تا نوجوان – ممکن است به دلایل مختلف وسوسه شوند که دزدی بکنند:

** بچه های خیلی کوچک بدون آنکه درک کنند بعضی چیزها هزینه بردار هستند و برداشتن آنها بدون پرداخت پول اشتباه است، ممکن است گاهی چیزهایی را بردارند و بدزدند.

** بچه های مدرسه ای معمولاً می دانند که نباید بدون پرداخت پول چیزی آن را بردارند، ولی این کار را می کنند زیرا خویشتنداری و خودداری کافی ندارند.

** بچه های بزرگتر و نوجوانان می دانند که نباید دزدی کنند، ولی ممکن است بخاطر جالب بودن و هیجان این کار، یا بخاطر اینکه دوستانشان این کار را می کنند، دست به دزدی بزنند. بعضی از آنها فکر می کنند که دستشان رو نمی شود. زیرا به آنها کنترل بیشتری بر زندگی شان داده شده است، و بعضی از نوجوانان از سر شورش و یاغیگری این کار را می کنند.

البته دلایل پیچیده دیگری هم ممکن است در این مورد نقش داشته باشند.

ممکن است بچه ها عصبانی باشند یا دنبال جلب توجه باشند. رفتار آنها انعکاسی از استرس در خانه، مدرسه یا در کنار دوستان است. بعضی از آنها بخاطر خشونت فیزیکی و روانی که بر آنها وارد می شود، دزدی می کنند و در واقع این عمل آنها فریاد درخواست کمک است.
 
در موارد دیگر، کودکان و نوجوانان دزدی می کنند زیرا پول کافی برای خرید آنچه می خواهند یا نیاز دارند را در اختیار ندارند. برای مثال ممکن است اشیا یا اسباب بازی های گران قیمتی را بدزدند که پول خریدش را ندارند. در بعضی موارد نیز آنها دزدی می کنند تا هزینه های اعتیاد خود را بپردازند. دلیل دزدی هرچه باشد، والدین باید ریشه این رفتار را بیابند و مشکلات را از پایه حل کنند.

چه باید کرد؟
قدم اول: زمانی که والدین پی بردند که بچه چیزی را برداشته است، به هیچ عنوان نباید واکنش شدید نشان دهند. در آن لحظه باید رفتاری مناسب و سنجیده از خود نشان دهند. باید بکوشند آرامش خود را حفظ کرده و روشی منطقی اتخاذ کنند، در غیر این‌صورت باعث احساس گناه و دلخوری در خود والدین می‌‌شود و از طرف دیگر عزت نفس کودک را نیز به مخاطره می‌‌اندازد. اعتراف خواستن از کودک و تهمت زدن به او در نزد دیگران، عملی بسیار غیر عاقلانه و ناصحیح است زیرا با این‌گونه روش‌ها به ندرت می‌توان به ریشه اصلی و علت بنیادی مشکل پی برد. این عمل غالبا به دروغگویی کودک یا ریختن آبروی او برای عملی که ممکن است هرگز تکرار نشود منتهی خواهد شد. پس باید توجه داشته باشیم که وقتی پاسخ سوالی را می‌‌دانیم، نباید بخواهیم از کودک تحت فشار پاسخ مثبت بگیریم. این کار مشکل دروغ گفتن را بر مشکل قبلی می‌‌افزاید.

 قدم دوم: همان موقع باید رفتارش را به درستی نامگذاری کنید. برای مثال نباید برداشتن بی‌اجازه چیزی که متعلق به او نیست را امانت گرفتن بنامید، بنابراین به بچه‌هایی که مفهوم مالکیت را درک می‌‌کنند بگویید که برداشتن بی‌اجازه متعلقات دیگران کاری خلاف قانون است.

 قدم سوم: بلافاصله رفتارش را اصلاح كنید (اصلاح کردن یعنی ایجاد نوعی جبران.) برای مثال کودکی که از مغازه کیک برداشته، باید به آنجا برگردد و کیک را به جایی که برداشته بگذارد (البته اگر دست خورده نشده است) یا اگر مغازه دار آن را پس نگیرد، پول آن را پرداخت کند. در این گونه از موارد از بزرگ‌ترهایی که کودک از آنها چیزی را بر داشته است بخواهید، از طرف کودک قول ندهند و عذرخواهی نکنند و نگویند که این کار برای بچه‌ها طبیعی است. اگر بچه پولی برای پرداخت آنچه که برداشته است، نداشت؛ والدین می‌‌توانند به او قرض دهند و بعدا از پول ماهیانه او کم کنند یا باید کاری در خانه (مثل شستن ظروف برای دو روز) انجام دهد تا پولی برای پرداخت آن به دست آورد. همچنین از فردی که از او چیزی دزدیده است عذرخواهی کند. این نکته اهمیت دارد که کودک مسوولیت رفتار نادرست‌اش را به عهده بگیرد.

قدم چهارم: برای اصلاح رفتار، می‌‌توان از پیامد‌های طبیعی استفاده کرد.مثلا به کودکی که طی دوره بیماری سرماخوردگی، بدون اجازه شکلات برداشته، اجازه ندهید دو روز شیرینی بخورد. والدین باید بدانند بچه‌هایشان در چه وضعیتی هستند اما نباید به صورت مداوم کیف و وسایل شخصی کودک مورد جستجو قرار گیرد.این کار احساس عدم اعتماد در کودکان ایجاد می‌کند.

اگر می‌‌خواهیم کودک‌مان برای دست زدن به کیف ما، از ما اجازه بگیرد، در ابتدا ما باید برای بررسی کیف کودک از او اجازه بگیریم. با این کار می‌توان احساس مثبت داشتن حریم شخصی را به کودک انتقال داد. پس داشتن الگوی مناسب رفتاری، می‌‌تواند موجب ایجاد رفتارهای مثبت در کودک شود. بچه‌هایی که مورد نظارت نزدیک والدین قرار ندارند با احتمال بیشتری به سوی دزدی و دیگر مشکلات رفتاری کشیده می‌‌شوند.

 قدم پنجم: از خودتان بپرسید چرا؟ علت انجام این کار را نباید از کودک سوال کرد چون به احتمال زیاد پاسخی که والدین به آن نیاز دارند را به دست نمی‌آورند. گاه برخورد نامناسب و شدید اولیه با چنین رفتاری در کودکان خردسال موجب تداوم و حتی تشدید رفتار می‌‌شود.کودکان به دلایل گوناگون وسایل دیگران را برمی‌‌دارند، به همین دلیل تعیین علت این رفتار مهم است.

شاید بهتر باشد که پدر و مادر شرایط زندگی کودک را مورد بررسی قرار دهند و در مواردی از کمک متخصصان استفاده کنند. قدر مسلم، پس از روشن شدن علت، می‌‌توان کمک بهتری به کودک ارایه کرد. بعضا دیده می‌‌شود که وقتی درگیری و اختلافات زناشویی زیادی در خانه وجود دارد، کودکان سعی می‌‌کنند با بروز مشکلات رفتاری، از میزان درگیری والدین بکاهند و در واقع خود را کانون اصلی توجه قرار دهند.

 اگر بچه ای به دزدی ادامه داد چه کنیم؟
اگر فرزند شما بیش از یک بار اقدام به دزدی کرد، باید از کارشناسان کمک بگیرید. تکرار این کار مشکلات بزرگتری برای شما ایجاد می کند. یک سوم بچه هایی که حین دزدی از فروشگاه دستگیر شده اند می گویند که ترک این کار برایشان سخت است. پس باید به آنها کمک شود تا بفهمند که دزدی اشتباه است و اگر به این کار ادامه دهند، عواقب سختی در انتظار آنهاست.

افراد دیگری که می توانند در این مورد به شما و فرزندتان کمک کنند عبارتند از:
* مشاور خانواده
*  پزشک خانواده
* مشاور مدرسه
* گروه های حمایتی و غیره
 
با آنکه بیشتر دزدی های معمولی عمدی هستند، ولی بعضی از افرادی که دزدی می کنند ممکن است جنون سرقت (کلپتومانیا) داشته باشند.  در این اختلال نادر که بخش کوچکی از افرادی که دزدی می کنند را تشکیل می دهد، فرد قبل از دزدی حس تنش و اضطراب فراوانی می کند، ولی بعد از عمل دزدی احساس آرامش و رضایت خاطر می کند. این فرد بعد از دزدی احساس گناه می کند و اغلب اشیای دزدی را دور می اندازد. این گونه افراد اختلال های دیگری همچون اختلال غذایی یا وسواس نیز دارند.

دلیل اصلی دزدی هرچه باشد، اگر دزدی تبدیل به عادت کودک یا نوجوانتان شده است، حتماً با پزشک یا روان شناس مشاوره کنید و دلیل این رفتار را بیابید. بر رفتار فرزندتان نظارت داشته باشید و او را از موقعیت هایی که برای دزدی وسوسه ایجاد می کنند، دور کنید. برای او عواقب سخت  سنگین دزدی را مشخص کنید.

 
منابع : زندگی ایده آل

سلامت نیوز

تبیان

1- اون چیه که در رشت ، اوله در ورامین دومه و در تهران سومه؟

2- اون چیه که در گوش و چشم هست ولی در دهان نیست؟

3- اون چیه که اگه از بالای یک کوه پایین بیفته نمی شکنه ولی اگه توی آب بیفته، می شکنه؟

4- اون چیه که خیلی تیغ داره ولی نه ساقه، نه برگ و نه ریشه داره؟

5- اون چیه که در ثانیه یک بار، در دقیقه هم یک بار ظاهر می شود ولی در ساعت اصلا ظاهر نمی شود؟

6- اون کدوم جزیره ی ایرانیه که اگر سر و ته اش بکنی میشه تکلیف دانش آموزان؟

7- آن چیست که برگ های زیادی دارد اما ساقه ندارد؟

8- کدام کلیدی است که هیچ دری را باز نمی کند؟

9- آن چیست که هم در آشپزخانه است و هم در اتومبیل؟

10- شهری که در آخرش ماده ی خوشبو دارد؟

جواب

1- حرف ر

2- حرف ش

3- کاغذ

4- جوجه تیغی

5- حرف ی

6- قشم

7- کتاب

8- کلید برق

9- گاز

10- اندیمشک

منبع: کتاب چیستان و معما

باغبان

من آقای باغبونم
دارم یه آواز میخونم

می گم به گل های قشنگ
گل های ناز و رنگارنگ

به به به!چه خوشگلید!
سرخید و سبزید و سفید

من دوس دارم شمارو
قربون برم خدارو

که آفریده بلبل
لاله و یاس و سنبل

نگاه من به گلهاس
به سبزه و چمن هاس

کارم رو دوست دارم
همیشه گل می کارم

گل می کارم  گل ناز
شعر می خونم با آواز

کارم خیلی تمیزه
گل واسه من عزیزه

گل همیشه قشنگه
نازه و رنگارنگه

باید به درس فکر کرد یا گرسنگی؟!
دختر سر از پانمی شناخت و در حالی که دفتر ریاضی اش را رو به مادر می گرفت گفت: "بازم امروز نمره خوب واست گرفتم مامان جون." آن گاه خود را درآغوش مادرانداخت وادامه داد:" می دونم، به خاطر اینه که مامان گلم هر روز صبح زود ازخواب بیدار می شه و برام صبحونه آماده می کنه.
 
"و زن به این می اندیشید که سال قبل چه قدر دخترش را به خاطر افت تحصیلی نصیحت می کرد؛ تا بعداز آن روز که معلم او را به مدرسه فراخوانده و پرسیده بود:" مینا جون صبحانه اش را کامل می خوره؟" گویی در آن لحظه آب سردی بر تن زن ریخته بودند؛ باشنیدن حرف های معلم درباره مزایای خوردن صبحانه به این فکر می کرد که اشتباه از خود او بوده که تنها به تهیه میان وعده ی غذایی برای زنگ تفریح مینا اکتفا می کرده و...
 
آری، همین صبحانه ای که شاید خیلی از مادرها نسبت به آن بی اعتنا باشند و گاهی کودک هم صبح زود به علت تعجیل برای از دست ندادن سرویس، دیر نرسیدن به مدرسه و به تبع آن اضطراب و بی‌اشتهایی رغبتی برای خوردنش ندارد؛ ممکن است عوارض جبران ناپذیری در طول سال تحصیلی برجسم، روح و حتی یادگیری کودک بگذارد. کسالت و خواب آلودگی، بدخلقی، بی علاقگی به فراگیری دروس و... همه از نکاتی است که تنها خوردن صبحانه می تواند راه گشای بهبود آن باشد. باید بدانیدکه رشد و نمو قدرت یادگیری بچه‌ها تا حدود زیادی به وعده غذایی صبحانه وابسته است.

 نخوردن صبحانه اثرات منفی بر یادگیری دانش آموزان برجای می گذارد و در نتیجه بر اثر مختل شدن فعالیت طبیعی مغز، یادگیری و تمرکز حواس کاهش می یابد. با حذف صبحانه وعده های غذایی مواد مغذی که در این وعده دریافت می شود، در وعده های دیگر جایگزین نخواهد شد و فرد را دچار کمبود کالری، ویتامین ها و املاح می کند. کمبودهای تغذیه‌ای در سنین کودکی از جمله کمبود ریز مغذی‌ها مانند آهن و روی می‌تواند منجر به کاهش قدرت قدرت یادگیری و افت تحصیلی در دانش‌آموزان شود. دانش آموزان درسنین رشد هستند و به همین دلیل برنامه غذایی روزانه آن ها باید به گونه‌ای تنظیم شود که مواد مغذی مورد نیاز برای رشد جسمی و کارایی ذهنی تامین گردد.

بنابراین مدیریت زمان و تغذیه‌ای یک دانش آموز به ویژه در مقاطع پایین‌تر در وهله‌ اول وظیفه‌ مادر است؛ والدین باید توجه داشته باشند که شام بچه‌ها را زودتر بدهند. در بسیاری از مواقع مادر اصرار دارد کودک شام را در کنار پدر میل کند؛ و زمانی این اتفاق می‌افتد که دیگر خیلی دیر است و خانواده ساعت 10 یا 11 شب شام صرف می‌کنند! کودکی که غذای مفصلی خورده و دیر می خوابد، صبح که بیدار می شود سیر است و صبحانه نمی‌خورد.
 
مادر باید در ساعات اولیه شب، کنار بچه‌ها شام بخورد تا کودک یاد بگیرد باید یک زمان و روند مشخصی برای غذا خوردن داشته باشد. زود شام خوردن باعث می گردد کودک زودتر به خواب رود و صبح ها هم کمی زودتر بیدارشود، درنتیجه حوصله و وقت بیشتری برای صرف صبحانه داشته باشد. کودکی که صبحانه نخورده به مدرسه می‌رود، همان ساعات اولیه صبح به میزان قابل توجهی دچار افت قند خون می‌شود.
 
با توجه به این که بیشترین زمان فعالیت ذهنی دانش‌آموزان و یادگیری مطالب درسی صبح است، نخوردن صبحانه سبب کاهش توان ذهنی شده، میزان یادگیری آن ها را به ویژه در درس‌هایی که به تفکر نیاز دارند، کاهش می‌‌دهد. کودکانی که صبحانه می‌خورند، حدود 20 تا 25 درصد انرژی روزانه خود را از طریق صبحانه تأمین می‌کنند؛ آنان در انجام تکالیف ریاضی کارایی بیشتری دارند و قدرت خلاقیت و ابتکارشان افزایش می‌یابد. چنین دانش‌آموزانی هیچ گاه دچار افت تحصیلی نمی‌شوند.
  

 بهترین صبحانه:
تنوع در مواد صبحانه سبب جلب کودک به مصرف صبحانه می شود و این روش در سنین بالاتر هم رغبت افراد را به صرف صبحانه افزایش می دهد. نان به عنوان منبع تامین انرژی؛ عدسی، پنیر یا تخم مرغ به عنوان یک منبع پروتئین و شیر برای تامین پروتئین، کلسیم، فسفر و بعضی از انواع ویتامین های گروه B و ویتامین A است که در وعده صبحانه دانش آموزان، باید گنجانیده شود.
 
یک واحد پروتئین، در وعده غذایی صبحانه به منظور تأمین سوخت مورد نیاز بدن تأمین می گردد، که منبع پروتئین عمدتا در گروه لبنیات وجود دارد. پنیر، پروتئین مرغوب و با مقدار مناسب دارد. با این که  تخم مرغ حاوی کلسترول است اما مواد مغذی فراوانی در آن مانند ویتامین ب، فسفر، گوگرد و ... نیز وجود دارد.

 مصرف کره نیز به شرط رعایت تعادل و نداشتن اضافه وزن مانعی ندارد. کره همراه مربا، عسل و خرما بخشی از انرژی مورد نیاز روزانه را تامین می نماید؛ کره منبع خوبی از ویتامین های محلول در چربی مانند ویتامین A و D است. کره بادام زمینی نیز از نظر میزان پروتئین و کالری غنی است. استفاده از انواع آب میوه طبیعی در کنار این موارد می تواند به تغییر ذائقه در زمان صرف غذا و افزایش تمایل به صرف صبحانه کمک کند. درنتیجه یک صبحانه کامل می‌تواند شامل نان یا غلات آماده صبحانه، یک لیوان شیر، تکه کوچکی پنیر یا کمی کره و یک قاشق کوچک مربا یا عسل و یک فنجان چای باشد.
 
درنهایت مادران بایداین نکات رارعایت کنند :
-  صبحانه را برای کودک جذاب نمایید؛ سعی کنید او ر ازودتر ازخواب بیدار سازید تا زمان کافی برای خوردن صبحانه داشته باشد. کودکان از این که لیوان و فنجان مخصوص خود را داشته باشند، خوشحال می شوند. آن ها از این که نان تزیین شده ای را با مقداری پنیر می خورند لذت می برند.
 
 - به کودک اجازه دهید تا در برنامه ریزی صبحانه کمکتان کند؛ اگر به او اجازه دهید که در تنظیم برنامه هفتگی صبحانه کمک کند و در خریدن لوازم صبحانه شما را همراهی نماید، با علاقه بیشتری سر میز حاضر می شود. در نوع غذاها تنوع داشته باشید و هرچند وقت یکبار خوردنی های جدیدی را به برنامه صبحانه اضافه کنید.

 - هنگام صرف صبحانه با کودک همراه باشید؛ حتی کودکان بزرگتر نیز دوست دارند همراهی داشته باشند. اگر درآن لحظه اشتهای خوردن صبحانه راندارید لااقل هنگامی که کودک صبحانه می خورد کنار او سر سفره بنشینید. حضور خانواده در کنار کودک به هنگام صرف غذا عامل مهمی برای راغب شدن وی به صرف غذا است. تجربه ثابت کرده جمع خانوادگی و احساس آرامش حاصل از قرار گرفتن در کنار خانواده می‌تواند فاکتور مهمی برای برگشتن علاقه و انگیزه کودک به خوردن صبحانه شود. در نتیجه محیط اجتماعی تأثیر بسزایی در میزان اشتهای کودکان دارد.

 انسان موجودی کمال گرا است و با سکون و سکوت سازگاری ندارد. او همیشه به دنبال راهی است که یک گام به جلو بردارد و گره ای از مشکلات خود بگشاید؛ بنابراین برای پیشرفت در عرصه های زندگی، احتیاج به شناخت نسبتا کاملی از خودو جامعه دارد و باید با گذشته و آینده ارتباط برقرار کند.

کتاب و مطالعه، وسیله ای برای شناخت و رشد دینی، فرهنگی، اخلاقی و اجتماعی انسان است. انسان با خواندن یک کتاب خوب، ساخته می شود، رشد می کند و  آمادگی لازم برای حرکت را به دست می آورد. کتاب انسان را به مرزهای علم و دانش نزدیک می کند و او را به قله های رفیع معرفت و آگاهی می رساند.

زمان ها و موقعیت های نامناسب برای مطالعه

در هنگام مطالعه، باید به موارد زیر دقت کنید:
- از ایجاد فاصله زیاد بین زمان های مطالعه خودداری کنید.

- مطالعه نباید در ساعت های پایانی شب صورت بگیرد، زیرا در این زمان، اندام های حسی دچار خستگی شده اند.

- مدت زمان مطالعه یک و نیم تا دو ساعت باشد و پس از استراحتی کوتاه، مطالعه دوم را آغاز نمایید.

- درمان مطالعه، نباید خستگی بر شما مستولی شده باشد.

- در مورد مطالعه درسی، اگر در طول سال، مطالعه روزانه داشته باشید، بسیار مفیدتر است، زیرا مطالعه در شب امتحان، ایجاد اضطراب می کند و اضطراب، سبب کاهش قدرت حافظه می شود.

- نباید برای جبران محدودیت زمانی، با سرعت بیشتری مطالعه کنید.

- در زمان مطالعه باید به دور از هرگونه تشویش و نگرانی باشید.

شیوه های ایجاد انگیزه و عادت دادن فرزندان به مطالعه و کتابخوانی
1- از شیوه الگویی استفاده کنید
تاثیر الگو و نقش پذیری انسان یک امر طبیعی است که از غریزه تقلید سرچشمه می گیرد. یکی از کارهای مهم و موثری که والدین می توانند در خصوص همراهی و هماهنگی با فرزندان خود در امر مطالعهو کتابخوانی انجام دهند، آشنا کردن آنها با کتابخانه است. پدر یا مادری که دست فرزند خود را بگیرد و حداقل برای نخستین بار، او را تا کتابخانه همراهی نماید و در انتخاب کتاب به او کمک کند، نه با حرف که به واسطه عملکرد خود به او می گوید: «مطالعه آنقدر ارزش دارد که من همراه تو می آیم و وقت خود را در این راه صرف می کنم.»

پدر، مادر و خواهر یا برادر بزرگتر، کاملترین الگوها برای همانندسازی کودکان هستند.

همچنین اگر یک کتابخانه هر چند کوچک در خانه وجود داشته باشد و قسمتی از آن نیز به کودک اختصاص یابد، میل و توجه او به کتاب و مطالعه تقویت می شود.

بنابراین در خانواده هایی که والدین علاقه زیادی به مطالعه ندارند و اوقات فراغت خود را صرف سرگرمی هایی می کنند که با کتاب و مطالعه ارتباطی ندارد، نباید انتظار داشت که فرزندان به کتاب خواندن و مطالعه، علاقمند شوند.

2- برنامه ریزی کنید
داشتن یک برنامه مناسب از ضروری ترین نیازهای انسان در زندگی است. هر چند در جامعه ما بسیاری از افراد و خانواده ها به این اصل اساسی و مهم توجهی نمی کنند، ولی معمولا انسان هایی که طالب موفقیت و سعادت هستند، برنامه منظمی برای زندگی خود و فرزندانشان تنظیم می کنند؛ برنامه ای که دربرگیرنده تمام نیازهای جسمی و روانی آنها باشد؛ فعالیت هایی چون انجام تکالیف شرعی و دینی، بازی، ورزش،انجام تکالیف درسی، تماشای تلویزیون، همکاری در امور خانه، شرکت در بحث های خانواده، مطالعه و کتابخوانی و غیره.

 3- برای فرزندان خود قصه بگویید
قصه وسیله ای است که می تواند کودکان ار پای صحبت بزرگترها بنشاند و روابط عاطفی میان آنها را تقویت کند. والدین می توانند از راه قصه گویی، توجه و اعتماد کودکان را به خود جلب کنند و با انتقال آنان به دنیای شادی و تخیل، زمینه رشد و تکامل ذهنی شان را فراهم سازند. کودکان علاقه زیادی به شنیدن قصه دارند و از این کار لذت می برند. آنها بسیاری از اوقات به مطالبی که برایشان می گوییم یا می خوانیم، به چشم یک قصه خیال انگیز نمی نگرند، بلکه آن را رویدادی واقعی می دانند که در زمان های گذشته به وقوع پیوسته و همین امر باعث می شود با علاقه و دقت بیشتری به این مطالب گوش دهند.

از این علاقه به خوبی می توان برای ایجاد انگیزه و عادت دادن آنها به مطالعه و کتابخوانی استفاده کرد. در حقیقت ما با قصه گویی، لذت و شیرینی کتاب و مطالعه را به کام کودکان می ریزیم و کودک وقتی بداند که چنین قصه های شیرین و خیال انگیزی محصول کتاب است، در آرزوی آن است که خودش هم بتواند روزی کتاب به دست بگیرد و آن را بخواند.. در حقیقت ما با قصه گویی، لذت و شیرینی کتاب و مطالعه را به کام کودکان می ریزیم و کودک وقتی بداند که چنین قصه های شیرین و خیال انگیزی محصول کتاب است، در آرزوی آن است که خودش هم بتواند روزی کتاب به دست بگیرد و آن را بخواند.

4- برای کودکان اشعار زیبا و موزون بخوانید
از آنجا که کلام شعر آهنگین و موزون است، می تواند علاقه و توجه کودکان را به خود جلب کند و به راحتی آنان را به وادی تخیل بکشاند. شعر خواندن از روی کتاب برای بچه ها، در علاقمندی آنها به کتاب و ایجاد رغبت و عادت به مطالعه بسیار موثر است و در حقیقت، همان نقشه قصه را ایفا می کند. شعرهای کودکان باید کوتاه، ساده و روان باشد و با آنچه که مورد علاقه آنان است، ارتباط نزدیک داشته اشد تا بتواند روی آنها تاثیر بگذارد.

5- کتاب را با صدای بلند برای کودک خود بخوانید
بلند خواندن کتاب، علاوه بر اینکه محتوا و معنای آن را بهتر انتقال می دهد، می تواند تصورهای درونی و عشق و علاقه فردی که کتاب می خواند را نیز به افرادی که برای آنها کتاب خوانده می شود، منتقل کند و یک رابطه عمیق و عاطفی بین آنها پدید می آورد.

اگر وقتی که ما مطالب کتاب را می خوانیم با انگجشت به تصاویر هم اشاره کنیم و اجازه دهیم که کودک، حرکات دست ما را ببیند و به تصویرهای کتاب نگاه کند و ما نیز ارتباط بین مطالب کتاب و تصویرهای آن را برایش شرح دهیم، او احساس مشارکت می کند و علاقه بیشتری از خود نشان می دهد.

6- کودکان را به کشیدن نقاشی تشویق کنید
اگر فرزندان خردسال خود را به کشیدن نقاشی تشویق کنیم و زمینه ای فراهم آوریم که آنها با دفتر، قلم و مداد رنگی آشنا شوند، گام موثری در جهت افزایش علاقه آنها به کتاب برداشته ایم. کودک علاقمند به نقاشی، سعی می کند کتاب های مختلف را به دست آورد تا تصاویر آنها را بکشد و همین جستجو برای یافتن کتاب و تصویرهای زیبا، علاقه او را به کتاب بیشتر می کند.

  7- کودکان را به بیان داستان ها و مطالبی که خوانده اند، تشویق کنید
کودکان دوست دارند مطالبی را که خوانده اند، بیان کنند و از این کار لذت می برند. وقتی کودک می خواهد قصه ای را که از زبان فرددیگری شنیده یا در کتابی خوانده است برای ما تعریف کند، باید با صبر و حوصله و اشتیاق به سخنان او گوش دهیم و این برخورد ما نشانه این است که به مطالعه او و مطالبی که خوانده است، علاقه مندیم؛ بنابراین او سعی خواهد کرد به این کار ادامه دهد و اطلاعات جدیدتری کسب کند تا در فرصت های مناسب، به بیان آنها بپردازد و مورد تشویق و تحسین قرار گیرد.

8- از اسباب بازی های کودکان برای ایجاد عشق و علاقه نسبت به کتاب و مطالعه استفاده کنید
اسباب بازی، کودک را از دنیای درونی اش بیرون می کشد و او را با دنیای بیرون ارتباط می دهد و بدین وسیله می تواند میان دنیای تخیل کودکانه خود و واقعیت، پل بزند. ساخت وسایل مطالعه به صورت اسباب بازی، زمینه فکری خوبی نسبت به کتاب و کتابخوانی در کودک پدید می آورد. همانطور که او وسایل آشپزی را دور خود می چیند و از آنها برای طبخ غذای خیالی و پذیرایی از میهمانان فرضی استفاده می کند، به همین شیوه می تواند با داشتن قفسه های کوچک کتاب، میز، چراغ مطالعه و کتاب، نقش یک کتابدار یا دانش آموز اهل مطالعه را بازی کند. می توان با استفاده از چند تکه مقوا و وسایل ساده این بازی را انجام داد.

9- برای پاسخ دادن به پرسش های کودکان، از کتاب استفاده کنید
در بسیاری از موارد بهتر است به جای دادن پاسخ سریع، آنها را تشویق کنیم که خودشان پاسخ مورد نظرشان را پیدا کنند و برای این کار، به آنها کتاب معرفی کنیم تا پاسخ خود را در آن بیابند. اگر کتاب های مورد استفاه، تصویر داشته باشد، نتیجه مطلوبتری به دست خواهد آمد.

10- برای کودکان و نوجوانان خود، کتاب ها و نشریه های مناسب خریداری کنید
اگر والدین به خرید کتاب برای کودک اهمیت بدهند، به راحتی می توانند او را به سمت مطالعه سوق دهند. برای مثال، وقتی پدری چند روز به مسافرت می رود، کودک با بی صبری در انتظار آمدن او لحظه شماری می کند و با آمدن پدر، خود را در آغوش او می اندازد و معمولا اولین سوالش این است که «پدر برایم چه آورده ای؟!» ممکن است پدر برای او شیرینی، اسباب بازی یا لباس آورده باشد اما اگر همراه هر کدام از اینها، یک یا چند جلد کتاب متناسب با سن او را نیز آورده باشد، به او می فهماند که همانطور که شیرینی، اسباب بازی یا لباس اهمیت دارد، کتاب هم ارزشمند است. اهدای کتاب در موقعیت های مناسب، مثل جشن تکلیف یا تولد، می تواند اثربخشی بالایی داشته باشد.

مطالعات جدید نشان داده اند، کودکانی که دچار دردهای دایم و مزمن معده هستند در معرض خطر ابتلا به اضطراب در بزرگسالی قرار دارند. والدین این کودکان باید این آمادگی راداشته باشند که شاید فرزند آنها در نوجوانی یا جوانی دچار استرس و آشفتگی و ترس های زیاد باشد.

محققان دانشگاه وندربیلت 332 کودک که دچار دردهای ناحیه شکم و معده بوده اند و 147 کودک که هیچ نوع درد معده ای نداشته اند را تا بزرگسالی مورد تحقیق و آزمایشات مختلف قرار داده اند.

حدود نیمی از افرادی که در کودکی دچار دردهای مزمن معده بودند، در بزرگسالی، ناهنجاری اضطراب و استرس را در خود نشان می دادند. آسیب پذیر بودن به اضطراب تا بزرگسالی همراه این افراد است. حتی در مواقعی که درد معده به طور کامل از بین رفته باشد نیز باز این مشکل وجود داشت. ادامه داشتن دردهای معده نیز خطر ابتلا به اضطراب را بیشتر می کرد.

40 درصد از کودکانی که معده درد داشتند و 16 درصد از آنهایی که هیچ نوع درد معده ای را تجربه نکرده بودند، دچار افسردگی شده بودند. این تحقیقات، ارتباط قوی میان دردهای معده و اضطراب در بزرگسالی را ثابت کرده است. والدین باید به این مساله دقت داشته باشند و ساده از کنار آن رد نشوند.

در سال 2001 میلادی نیز تحقیقات کوچک تری در همین زمینه انجام شد و دقیقا همین نتیجه را اعلام کرد که کودکانی که معده درد را تجربه می کنند در بزرگسالی دچار اضطراب و تشویش می شوند. شاید با خود بگویید، خب! کودکی که مدام دردهای آزاردهنده معده راتحمل می کند کاملا معلوم است که دچار اضطراب شدید هم بشود. این کودک هرگز آرامش جسمی ندارد و این بیماری بر ذهن و روح او تاثیر منفی می گذارد. اما دکتر واکر – مدیر تحقیقات – می گوید: «نمی توان به صراحت این طرز فکر را رد یا قبول کرد زیرا بسیاری از نوجوانان حتی پس از از بین رفتن دردهای معده همچنان دچار اضطراب هستند. این افراد نیاز دارند تا از نظر ترس، دلشوره و اضطراب مورد مداوا قرار بگیرند.»

بر اساس آخرین دستاوردهای علمی و پزشکی، بیشتر دردهای معده قابل تشخیص و درمان هستند. اما مساله تشخیص درد و علت آن نیست. مساله، میزان درد و ارتباط با درد است.

دکتر نورکو اعتقاد دارد تکنیک های روانشناسی می تواند به کودکان کمک کنند تا دردهای خود را کنترل و به مرور آن را کم کنند یا با آن کنار بیایند. 

البته اشاره به این نکته کاملا ضروری است که والدین تصور نکنند همه دردهای نامعلوم معده در کودکان منجر به ناهنجاری اضطراب در بزرگسالی آنها خواهد شد. این مساله به هیچ عنوان تصدیق نشده است.

اگر پیش پزشک مراجعه کردید و او از شما خواست تا کودک را نزد متخصص اعصاب ببرید، به هیچ عنوان وحشت نکنید. این کار می تواند به کودک شما کمک کند. به این ترتیب شاید بتوانید تشخیص دهید آیا دردمعده باعث اضطراب فرزند شما است یا خیر.

اغلب بچه‌ها از معلم می‌ترسند یا درباره دستشویی رفتنشان نگرانند یا ناراحت جداشدن از مادرشان می‌باشند. برای غلبه بر این احساس‌ها در آنها این مطلب را بخوانید.

اغلب بچه‌ها از معلم می‌ترسند یا درباره دستشویی رفتنشان نگرانند یا ناراحت جداشدن از مادرشان می‌باشند. برای غلبه بر این احساس در آنها این مطلب را بخوانید.

غلبه بر ترس عمده بچه‌ها از مدرسه:

1.مامان دلم برات تنگ می‌شه!
بزرگترین مانع برای اغلب پیش‌دبستانی‌ها یا مهد کودکی‌ها جدا شدن از خانواده بخصوص مادر می‌باشد. برای غلبه بر این احساس می‌توانید قبل از شروع مدرسه چندین بار همراه کودکتان برای دیدار از مدرسه بروید. می‌توانید یک تور تشکیل دهید و از مکان‌های بازی دیدن کنید. در هنگام دیدار از مدرسه به او لبخند بزنید که او دریابد که می‌تواند در این مکان شاد باشد.

در روز اول مدرسه اگر کودکتان به شما چسبید که به مدرسه نرود حواس او را به کار مطلوب او پرت کرده و در آخر از او خداحافظی کوتاهی کنید. معلم می‌تواند با استفاده از آن کار مطلوب او را سرگرم کند.

می‌توانید در بسته ناهار او یا تغذیه او یک یادداشت بگذارید، این یادداشت می‌تواند یک قلب بزرگ باشد که بداند شما به فکر او هستید یا یک بلوط یا یک صدف سحر آمیز به او بدهید و به او بگویید که در هنگام دلتنگی وقتی با بلوط صحبت کند شما صدای او را می‌شنوید.

2.من از معلم می‌ترسم!
وقتی اولین روز مدرسه می‌رسد دانش آموز ممکن است تصور کنند که یک غول بچه خور به نام آموزگار در پشت میز نشسته است مخصوصاً اگر برادر یا خواهر بزرگتر با داستانهای مبالغه آمیز او با کودک شوخی کند.

فرزندتان را قبل از شروع مدرسه با آموزگارش آشنا کنید و قبل از شروع مدارس از دوستان یا اقوامی که آموزگارند دعوت کنید که به منزلتان بیایند. به کودکتان یادآور شوید که آنها نیز معلمند و از آنها بخواهید که قوانین کلاس درس را برایش توضیح دهند که در هنگام درس باید ساکت باشد تا بتواند درس را گوش دهد و ... .

3. من یک مشکل دارم!
اگر کودکتان ناراحتی خود را درباره دستشویی رفتن نشان داد، درباره نگرانی او سؤال کنید. آیا از نداشتن وقت کافی برای این کار می‌ترسد یا شستشو برایش سخت است یا تجربه بدی از پشت دری بلند ماندن دارد؟ درباره ترسش با او صحبت کنید و سعی کنید مشکلش را برایش حل کنید. می‌توانید از والدین دیگر که مشکلی مشابه شما داشته‌اند صحبت کنید یا از یک دکتر. یا از معلم بخواهید که او را چندین بار همراهی کند و یا به او نشان دهد که بچه‌های دیگر چگونه این کار را انجام می‌دهند تا نگرانی او از این بابت رفع شود.

خواب این امکان را برای کودک فراهم می کند تا قوای از دست رفته ی خود را بازیابد، بزرگ شود و مغز او رشد کند.

میزان خواب کودک در روز
کودک در اولین ماه های تولدش زیاد می خوابد. میزان خواب کودک بسیار بیشتر از میزان بیدار بودنش است.

- درابتدای تولد: حدود 18 تا 20 ساعت

- 1 تا 3 ماهگی: 18 تا 19 ساعت

- 4 تا 5 ماهگی:16 تا 17 ساعت: دوره ای که برنامه ی ساعت خواب کودک کمی ثابت می شود.

- 6 تا 8 ماهگی: 15 تا 16 ساعت

- 9 تا 12 ماهگی: 14 تا 15 ساعت

خواب روزانه ی کودک
 - از ابتدای تولد تا 6 ماهگی: 3 بار خواب روزانه ضروری است: یک بار پیش از ظهر و دو بار بعد از ظهر.

- از 9 ماهگی تا 1 سالگی: خواب بعد از ظهر در این سن دیگر اجباری نیست.

توصیه هایی برای اینکه کودک بهتر بخوابد
- کودک را چه در روز و چه در شب در تاریکی کامل نخوابانید. زیرا کودک تا 3 یا 4 ماهگی برای تفکیک شب و روز از یک دیگر مشکل دارد؛ به طور مثال شب ها چراغ خوابی در اتاق کودک روشن کنید.

- کودک را با عجله نخوابانید: او را عادت دهید که آرام آرام به خواب برود.

- قبل از خواب با کودک بازی هایی نکنید که موجب سرزندگی او شود.

- فضای آرام و اطمینان بخشی در اتاق خواب کودک به وجود آورید.

- کودک را مجبور نکنید تا بلافاصله بعد از دراز کشیدن به خواب برود.

- از تغییردادن محل گهواره ، اسباب بازی ها و تشک خواب او پرهیز کنید.

- زمانی که مشاهده کردید کودک گریه می کند، بسیار تکان می خورد، خمیازه می کشد و چشمانش را می مالد، بدین معناست که خسته است و وقت خواب اوست.

- لازم نیست زمانی که او می خوابد هر 15 دقیقه در اتاق او را بازکنید تا از خواب بودن او اطمینان یابید. زیرا ممکن است این کار باعث بد خوابی او شود.

- هنگامی که کودک در اتاق خوابش بیدار می شود و گریه می کند  فورا وارد اتاق خواب او نشوید. چند لحظه صبر کنید تا او خود دوباره به تنهایی بخوابد.

- کودک اغلب در طول خوابش، بیدار می شود و گریه می کند و سپس فورا دوباره می خوابد. گاهی 8 بار در شب بیدار میشود: بیدار شدن او ، بین 1 تا 10 دقیقه، طول می کشد. کودک گریه می کند، غرغر می کند و دوباره می خوابد؛ نباید در مدت این بیدار شدن به کودک سر زد. زیرا او عادت می کند که به تنهایی نخوابد و حتما کسی برای خوابیدن در کنار او باشد.

- بهتر است سر و صدای خانه به اتاق کودک راه نیابد. لازم است کودک  در سکوت بخوابد.

- بین 3 تا 6 ماهگی نیازی نیست که نیمه شب ها به کودک شیر داد مگر آن که پزشک شیر دادن در نیمه های شب را توصیه کرده باشد.

- بسیاری از پزشکان توصیه می کنند که کودک در اولین هفته های تولد در اتاق خواب والدین بخوابد. اما این وضع بهتر است بیش از 6 ماه طول نکشد. زیرا ممکن است در آینده برای کودک مشکلات خواب و مشکلات رفتاری به وجود آورد.

- کودکانی که مادران آنها در دوران بارداری دچار اضطراب و یا افسردگی بوده اند، ممکن است در خوابیدن کمی مشکل داشته باشند.

کودک باید به چه شکلی بخوابد؟
- کودک باید حتما به پشت بخوابد. زیرا در صورتی که کودک روی شکم بخوابد با خطر جدی مرگ ناگهانی رو به رو است.

- صورت کودک را باز بگذارید.

- دمای اتاق نباید از 18 تا 20 درجه بیشتر شود. بعضی از والدین تصور می کنند که هرچه اتاق گرمتر باشد کودک سلامتی بیشتری خواهد داشت: این فکر اشتباه باعث به وجود آمدن آلرژی های گوناگون می شود(اگزما، التهاب نایژه(برونشیت)، آسم، التهاب گلو و ...).

- در اتاق کودک سیگار نکشید.

- از تشک مناسب برای اندازه ی تخت کودک استفاده کنید.

آتش بس! با فرزند خود صلح کنید
 اگر همیشه با کودک خود جنگ و دعوا دارید، از این ایده های صلح استفاده کنید شاید آرامش به خانه شما هم بازگردد. به طور مثال، اگر کودک اتاق به هم ریخته ای دارد و همیشه از بیرون یا مدرسه که می آید همه لباس ها و کیف خود را روی زمین پرت می کند، لازم نیست مدام با او دعوا کنید که باید اتاقت را جمع و جور کنی، لباس هایت را از رخت آویز آویزان کنی، جوراب هایت را داخل سبد بیندازی، کیفت وسط اتاق نباشد و ... .این بحث ها همیشه بین مادر و فرزند هست و هیچ گاه هم به نتیجه نمی رسد. کودک به جای حرف گوش دادن، در روی شما می ایستد و می گوید این اتاق من است و دوست دارم به هم ریخته باشد. دوست دارم لباس هایم را روی زمین پرت کنم.


از آنجا که اصولا واکنش های رایج والدین همچون فریاد کشیدن، غر زدن و تهدیدهای توخالی فقط باعث بدتر شدن اوضاع می شوند، بهتر است از روش های هوشمندانه زیر بهره بگیرید.

واکنش شما: بزرگ کردن هر کار زشت کوچک

استراتژی هوشمندانه تر: تشخیص اینکه چه چیزی ارزش دعوا دارد
بهترین و هوشمندانه ترین روش در مقابل رفتارهای بد کودک این است که تشخیص دهید کدام رفتار او ارزش جنگ و دعوا دارد. سعی کنید در مورد مسایل کوچک زبان به دندان بگیرید و جو خانه و رابطه خود با فرزندتان را برای هیچ و پوچ خراب و ناآرام نکنید.

تاکتیک مفید: در طول یک روز، همه کارهای فرزند خود که موجب ناراحتی و غر زدن شما می شود را یادداشت و سه تا از آنها را انتخاب و روی آنها تمرکز کنید. اگر به کارهای اشتباه بیشتری از او گیر بدهید، ممکن است در روی شما بایستد. وقتی فقط روی سه موضوع فوکوس می کنید، بسیار سریع تر و راحت تر می توانید برای حل آنها راهکار پیدا کنید. به طور مثال، می توانید حلقه بسکتبالی در اتاق کودک نصب کنید و زیر آن سبد بگذارید تا لباس های کثیف خود را داخل آن پرتاب کند. به این ترتیب، به حالت بازی، همه لباس های کثیف را داخل سبد لباس چرک ها می اندازد.

واکنش شما: نشان دادن نتایج رفتار زشت

استراتژی هوشمندانه تر: همیشه سوپرایزی در آستین داشته باشید
در حالت کلی، والدین دوست دارند که فرزند از پیامد رفتارهای زشت خود مطلع شود. اما اضافه کردن یک سوپرایز می تواند به طور خوشایندی برای پایان دادن به بحث های بی پایان موثر واقع شود. به جای اینکه برای هزارمین بار کیف مدرسه او را جمع کنید و داخل کمد بگذارید و مدام هم اعتراض کنید، این بار کار متفاوتی انجام دهید. کیف او را داخل کمد خود قایم کنید. هنگامی که کودک به دنبال دفتر و کتاب خود برود، آن را نخواهد یافت و از شما می پرسد که کیفش کجاست؟ خیلی خونسرد در پاسخ از او بپرسید که کجا کیفش را انداخته است؟

این روش برای والدین بسیار زیرکانه است. وظیفه والدین آرام کردن شرایط و درست کردن اوضاع است اما با این کار به کودک اجازه می دهید تا کمی ترس و گیج شدن را تجربه کند. چندین دقیقه (15 دقیقه) او را در این شرایط باقی بگذارید. سپس به او بگویید که همه رفتارهای ناشایست عواقب بدی هم دارد. اگر دوباره کودک رفتارهای زشت خود را ادامه داد، به طور مثال به مدت یک هفته او را از بازی های ویدئویی یا کامپیوتری محروم کنید.

واکنش شما: همیشه و همه جا بحث کردن

استراتژی هوشمندانه تر: اعلام آتش بس
این ذات آدمی است: همه ما دوست داریم که در لحظه به بحث و مشاجره پایان دهیم. اما بهترین کار این است که در همان لحظه عصبانیت یا ناراحتی حرفی به زبان نیاوریم. به طور مثال، مادری که سه فرزند کوچک دارد در انتهای روز با خستگی و ناامیدی داد می زند که اگر وسایل خود را جمع نکنید همه آنها را در کیسه زباله می اندازم. این تهدید توخالی است و کودک هم این را متوجه می شود.

بهتر است، اجازه دهید چند روز سپری شود تا هر دو طرف آرام شوید. فرزند خود را برای صرف شام با خود بیرون ببرید. سعی کنید اگر ممکن است موبایل با خود همراه نداشته باشید. وقتی به مقصد رسیدید، به او بگویید: «ما هر دو می دانیم بین ما مشکلاتی وجود دارد». اجازه دهید کودک هم حرف های خود را بگوید. برای حرف های او ارزش قایل و به او یادآور شوید بحث و دعوا کردن سر مسایل مختلف شایسته هیچ کدام از شما نیست. به او پیشنهاد کنید تا با هم راهکاری پیدا و مسایل را برطرف کنید و برای برنامه های خود نیز زمان تعیین کنید. با هم دست بدهید و پس از صرف شام، با خوشحالی به خانه بروید.

واکنش شما: دور شدن از فرزند هنگامی که به شما نزدیک می شود.

استراتژی هوشمندانه تر: از نظر فیزیکی به او نزدیک شوید.
بسیاری از والدین از اتاقی دیگر – مثلا آشپزخانه – با کودک خود بحث و گفت‌وگو می کنند. اما باید توجه داشته باشید وقتی از راه دور با کودک صحبت می کنید او احساس می کند که شما حرفی را به او تلقین می کنید و این مکالمه دوطرفه نیست. بهترین روش این است که وقتی فرزند نوجوان شما می خواهد حرف بزند در مقابل او و با هم چشم در چشم باشید.

واکنش شما: نشان دادن اینکه که رئیس چه کسی است

استراتژی هوشمندانه تر: معامله کردن

اگر با کودک خود معامله کنید به هیچ عنوان بی عرضه به نظر نمی رسید. بچه ها اصولا قوانینی که خودشان در وضع آنها نقش داشته اند را دوست دارند. در این جا اگر کمی هم بلوف بزنید، بد نیست. به طور مثال، اگر می خواهید کودک ساعت 10 شب بخوابد، برای توافق کردن با هم از ساعت 8:30 آغاز کنید و اجازه دهید کودک سر زمان خواب با شما چانه بزند. مسلما شما هدف نهایی خود را می دانید و به همین منظور، وقت چک و چانه زدن های کودک به ساعت 10 رسید، دیگر بحث را تمام کنید. هرگز در مورد کاری که نمی توانید به فرزند خود اجازه انجام آن را بدهید، با او وارد معامله نشوید.

مطالعات دانشگاه ویرجینیا ثابت کرده است کودکانی که با آرامش با والدین خود بحث می کنند، در بزرگسالی کمتر به مصرف مواد مخدر و الکل روی خواهند آورد.

سه روشی که هرگز جواب نمی دهد (بنابراین خیلی تلاش نکنید)

•  تمسخر یا متلک انداختن: والدین تصور می کنند با طعنه زدن به کودک یا متلک انداختن به او می توانند او را به انجام کاری مجبور کنند. اما باید بدانید این روش به هیچ وجه جوب نمی دهد و شاید برعکس، باعث شود تا فرزند در روی شما بایستد و حرفی بزند که موجب ناراحتی بیشتر شما بشود.

اگر انتظار احترام دارید خودتان هم باید به آنها احترام بگذارید.

• یادآوری خاطرات: بیان داستان ها و خاطراتی که مثلا شما وقتی در سن فرزند خود بودید، چه می کردید بسیار کلیشه ای و بی ارزش هستند. آنها فقط ارزش و قابل اعتماد بودن شما را کاهش  می دهند.

• لقب گذاشتن روی فرزند: هنگامی که کودک خود را با لقب های منفی صدا می کنید (هی تنبل، چطور این کار را انجام می دهی؟) به هیچ عنوان عقلانی و درست نیست. از نظر روانشناسی، شما با این کار وارد منطقه خطرناکی می شود. شنیدن مداوم این کلمات و لقب ها می تواند در روح و ناخودآگاه کودک نفوذ کند و او واقعا به همان آدمی تبدیل شود که شما از روی ناراحتی به وی نسبت داده اید. درست است که شما هم خسته می شوید اما باید به عواقب کارهایی که انجام می دهید، خوب فکر کنید.

تب نشانه مقابله سیستم ایمنی بدن با عفونت است. بسیاری از والدین از تب کردن کودکانشان به شدت نگران و دستپاچه می شوند.

باید دانست اگر دمای بدن کودک ناگهان بالا برود در این شرایط لازم است دمای بدن را پایین آورد. در این مطلب به نقل از «MSN» به مواردی در این باره اشاره شده است.

هنگامی که کودک خوابیده است او را زیر نظر بگیرید. زیرا سیستم ایمنی کودک هنوز کاملاً تکامل نیافته و امکان آسیب بدنی وجود دارد.

اگر دمای بدن به بالای ۳۸درجه سانتی گراد رسید حتما با پزشک کودک تماس بگیرید. به احتمال زیاد در این زمان نیاز است که کودک را بیدار کنید تا پزشک وی را معاینه کند. اگر کودک ۳ماهه یا کمتر از آن است، قبل از این که احتمال بدهید دمای بدن وی ممکن است به ۳۸درجه سانتی گراد یا بالاتر برسد به پزشک مراجعه کنید.

برای پایین آوردن دمای بدن، پای کودک را با آب ولرم بشویید. در صورتی که کودک دچار لرز شد پای او را از آب خارج کنید. لرز باعث افزایش تب کودک می شود.

لباس کمتری تن کودک کنید، از پتو استفاده نکنید و دمای اتاق و منزل را متعادل نگه دارید.

به هیچ عنوان بدون تجویز پزشک به کودک دارو، حتی داروی گیاهی ندهید. قرص های تب بر برای کودکانی که تب پایین دارند توصیه نمی شود. قرص های تب بر به کودکی که تب ۳۸.۳ درجه سانتی گراد یا بالاتر دارد، تجویز می شود.

اگر پزشک، داروهایی مانند بروفن یا استامینوفن تجویز کرد بیشتر از میزان تعیین شده به کودک ندهید. زیرا دادن داروی بیشتر منجر به بروز عوارض جدی از جمله آسیب دیدن کلیه یا حتی مرگ کودک می شود.