این آموزش را از کجا باید آغاز کرد؟
ابتدا باید او را به این باور برسانید زمان صرف غذا یکی از لذت‌بخش ترین لحظه ها در هر خانه ای است و رفتار مناسب و مودبانه هنگام صرف غذا، این فرایند را زیباتر و خوشایندتر نیز می کند. به فرزند پیش‌دبستانی خود بیاموزید پشت میز یا سر سفره باید مودب باشد. حرف زشت نگوید و غذایش را مرتب بخورد و باعث به هم ریختگی میز نشود. البته باید انتظار واقع‌گرایانه از او داشته باشید و این روش تربیتی را تا زمانی ادامه دهید که بالاخره کودک به آن عادت کند.

به کودکی در این سن چه می توان آموخت؟
کودک در این سن هنوز برای آشنایی با انواع وسایل صرف غذا آمادگی لازم را ندارد. نمی تواند تشخیص دهد کدام چنگال برای چه غذایی است، مگر اینکه به سن مهد کودک رسیده باشد. مسایلی که باید در مورد صرف غذا و آداب پشت میز نشستن به کودک زیر 6 سال بیاموزید شامل موارد زیر هستند:

•    پیش از غذاخوردن دست های خود را بشوید

•    اسباب بازی های خود را سرمیز غذا نیاورد

•    نباید غذا یا وسایل را روی میز پرت کند

•    نباید به ظرف ها ضربه بزند و صدای ناهنجار با آنها تولید کند

•    نباید غذا را از دهان خود بیرون تف کند

•    هنگامی که دیگران در حال صرف غذا هستند اطراف اتاق یا میز شروع به دویدن و سروصدا نکند

•    از واژه های «لطفا» و «ممنون» استفاده کند

•    به جای دست، از قاشق و چنگال استفاده کند

•    وقتی غذایش تمام شد برای بلند شدن از سر میز اجازه بگیرد

•    ظرف غذای خود را به آشپزخانه ببرد یا روی کانتر آشپزخانه بگذارد

برخی از کودکان که سن بالاتری دارند (تا پیش از دبستان) می توانند موارد بیشتری از این آموزه ها را رعایت کنند. آنها حتی می توانند تشخیص دهند باید از دستمال کاغذی برای پاک کردن اطراف دهان خود استفاده کنند؛ می دانند باید لقمه های کوچک در دهان بگذارند تا راحت تر جویده شوند و می دانند باید با دهان بسته، غذای خود را بجوند. در این سن می توان به کودک آموخت نوشیدنی خود را هورت نکشد و ملچ‌ملوچ نکند.

در این سن کودک یاد می گیرد باید صبر کند تا بزرگ ترها غذای خود را آغاز کنند و برای غذایی که از آن لذت برده است تشکر و از آن تعریف کند. حتی برای افزایش حس اعتمادبه نفس و تقویت روحیه اجتماعی کودک می توانید هنگام صرف غذا او را در مکالمات خود سهیم کنید.

بهترین روش آموزش این آداب چیست؟
فرزند شما دوست دارد موجب خوشحالی شما شود و شما بیشتر دوستش داشته باشید، او می خواهد شما را دوست داشته باشد. بنابراین، از این مساله برای آموزش استفاده کنید. همیشه با جمله های مهربانانه حرف بزنید، داد نزنید، دعوا یا او را تنبیه نکنید. با حوصله و آرامش و غیر مستقیم آداب لازم را به او بیاموزید. مثلا خودتان هنگامی که چیزی می خواهید از واژه «لطفا» استفاده کنید. هنگامی که مثلا نمکدان را به شما داد از او «تشکر» کنید.

هنگام صرف غذا کتاب، روزنامه یا مجله مطالعه نکنید، تلویزیون تماشا نکنید، با تلفن حرف نزنید و کارهای دیگر غیر از غذا خوردن را کنار بگذارید. غیر مستقیم به او بیاموزید بهترین روش پشت میز نشستن و صرف غذا این است که به دیگر اعضای خانواده احترام بگذارید. البته برای اینکه کودک بتواند این رفتارها را تشخیص دهد، آنها را برایش به زبان ساده توضیح هم بدهید. مثلا وقتی می خواهد با دست پنیر بردارد، چنگال را به دستش بدهید. یا وقتی لیوان آب را برایش پر می کنید بخواهید که تشکر کند.

 وقتی کودک سرمیز غذا بدرفتاری می کند، چه باید کرد؟
شما دو راه در پیش دارید. برخی از والدین سعی می کنند رفتارهای زشت کودک را نادیده بگیرند. دلیل آن نیز این است که کودک اصولا کاری که واکنشی در پی ندارد و باعث جلب توجه اطرافیان نمی شود را کنار می گذارد. برخی دیگر از والدین نیز بسیار اصرار دارند تا رفتارهای زشت و بی ادبانه فرزند خود را از بین ببرند.

اگر کودک هرگز از واژه «لطفا» برای درخواست هایش استفاده نمی کند، دیگر برای او کاری انجام ندهید تا متوجه شود باید خواهش کند. برخی از والدین، هنگامی که کودک کار زشتی انجام میدهد، او را از پشت میز بلند می کنند و به او توضیح می دهند رفتارش به هیچ عنوان قابل قبول و مناسب نیست.

اما باید بدانید هر چه زمان غذاخوردن برای کودک آرام تر باشد، بیشتر دوست دارد رفتارهای بهتری داشته باشد. توصیه ما این است که با او صحبت کنید تا متوجه شود نباید این کارها را سرمیز انجام داد. 

آیا قانون خاصی برای این نوع آموزش وجود دارد؟
هر خانواده ای روش تربیتی خاص خود را دارد. نمی توان یک یا چند قانون مشخص برای آموزش آداب غذاخوردن به کودک تعیین کرد. برخی از خانواده ها برایشان مهم نیست با چه لباسی سرسفره بنشینند، برخی دوست ندارند کسی آرنج خود را روی میز قرار دهد و ... نمی توان تعیین کرد چه روشی درست و کدام غلط است.

تنها چیزی که میان همه عمومیت دارد این است که والدین باید به فرزند خود مودب بودن را بیاموزند. هر چه سن کودک بالاتر می رود، می توانید آداب بیشتری به او بیاموزید. ابتدا از تشکر کردن و مرتب سر میز نشستن آغاز کنید و بعدها، آداب قاشق و چنگال در دست گرفتن و استفاده از آنها را به او بیاموزید.

همین که کودک ساده ترین آداب غذاخوردن را بیاموزد، شما ماموریت خود را به خوبی به اجرا رسانده اید. شاید در سن زیر 5 یا شش سال نتوانید کودک را مجبور کنید تا انتهای غذایِ همه سرمیز بماند. او در این سن فعال و پر انرژی است و بیکار پشت میز نشستن برایش کمی خسته کننده است. به او یاد بدهید از بزرگ ترها اجازه بگیرد و پس از صرف غذایش، از پشت میز بلند شود.

چطور به کودک خود آداب غذاخوردن در رستوران را بیاموزیم؟
اگر بتوانید آداب درست صرف غذا و نشستن پشت میز را در خانه به درستی به کودک بیاموزید، بیرون از خانه مشکلی نخواهید داشت. فقط کافی است پیش از خروج از خانه، موارد لازم را به او یادآوری کنید. به او بگویید در رستوران آدم های دیگری هم هستند که برای لذت بردن از غذا به آنجا رفته اند و دوست ندارند موضوعی باعث دلخوریشان شود. بنابراین، او باید با صدای پایین حرف بزند و هنگام صرف غذا، سروصدا ایجاد نکند.

البته شما هم بهتر است رستورانی انتخاب کنید که خیلی شلوغ یا لوکس نیست. پیش از رفتن به رستوران از استراحت کامل کودک خود مطمئن شوید. یعنی اجازه دهید درست و حسابی بخوابد تا بهانه گیری نکند. اگر کار اشتباهی در جمع انجام داد، هرگز در مقابل دیگران او را توبیخ نکنید. اگر رفتارهای او بیشتر شد، رستوران را ترک کنید و به او بگویید نمی توانید آنجا بمانید زیرا رفتار او بسیار زشت و آزاردهنده است.

برای اینکه با خیال راحت با کودک خود به رستوران بروید، می توانید در خانه محیطی شبیه رستوران ایجاد کنید و رفتار درست را به او بیاموزد.

منبع:bartarinha.ir

زمانی عملکرد دستگاه گوارش و هضم به خوبی انجام می‌شود که بچه‌ها پس از مصرف غذا احساس نشاط، شادمانی و افزایش انرژی را تجربه کنند.

اگر شما هم در جمع خانواده‌تان دانش‌آموزی دارید که این روزها بخشی از ساعات روز را در مدرسه می‌گذراند و بیشتر وقتش را به درس‌خواندن اختصاص می‌دهد این مطلب را از دست ندهید. به اعتقاد درمانگران طب سنتی خانواده‌ها با شروع فصل درس و مدرسه باید توجه بیشتری به تغذیه دانش‌آموزان داشته باشند و چه بهتر که انتخاب خوراکی‌ها و موادغذایی را باتوجه به مزاج و عادت‌های غذایی آنها در خانواده درنظر بگیرند و علاوه بر ۳ وعده غذایی برای آنها ۲ میان وعده از خوراکی‌ها و مواد طبیعی مغذی درنظر بگیرند تا بتوانند مواد لازم و مفید برای تمرکز و درس‌ خواندن دانش‌آموزان را فراهم کنند.

برای صبحانه
بالنگ را فراموش نکنید
از دیدگاه درمانگران طب سنتی صبحانه از مهم‌ترین وعده‌های غذایی است که می‌تواند توان و قابلیت دانش‌آموز را برای یادگیری مباحث درسی افزایش دهد. به گفته این درمانگران گنجاندن برخی خوراکی‌های طبیعی مانند عسل، تخم‌مرغ، شیر و پنیر تازه می‌تواند توانمندی مغز و کارایی آن را در دوران مدرسه افزایش دهد. مربای بالنگ که از گوشت میوه بالنگ یا اترج تهیه می‌شود یکی از بهترین خوراکی‌های طبیعی است که می‌تواند توانایی مغز دانش‌آموزان را افزایش دهد. مصرف مربای بالنگ علاوه بر افزایش کارایی مغز می‌تواند بدن دانش‌آموزان را که گهگاه بدون نظارت والدین سراغ خوراکی‌های ناسالم می‌روند و دستگاه گوارش آنها را در برابر میکروب‌های گوارشی و مسمومیت‌های احتمالی تقویت کند. ضمن آنکه مربای بالنگ بهترین و مفیدترین خوراکی طبیعی برای از بین بردن علائم گلودرد و سرماخوردگی در فصل پاییز است که احتمال ابتلا به سرماخوردگی در میان دانش‌آموزان بیشتر از دیگر روزهای سال است.

اگر راهکاری برای دانش‌آموز بدغذا می‌خواهید
چاشت درمانی
اگر شما هم در خانه فرزندی دارید که با بی‌میلی و بی‌اشتهایی سراغ خوراکی‌ها می‌رود و از خوردن غذا و وعده‌های غذایی طفره می‌رود، می‌توانید با کمک تدابیر درمانگران طب سنتی این مشکل را پشت‌سر بگذارید. برای این منظور باید به توصیه قدیمی‌ها که اهمیت زیادی برای میان‌وعده‌های غذایی قائل بودند و از آن با نام «چاشت» یاد می‌کردند، بیشتر توجه کنیم. دانش‌آموزی که در فاصله وعده‌های غذایی چاشت می‌خورد صفرای کافی در بدنش تولید می‌شود. این صفرا وارد روده‌ها و سیستم گوارشی او می‌شود و به این ترتیب دیواره روده‌ها شست‌وشو داده می‌شود و سنگینی غذاها و خوراکی‌هایی که دانش‌آموز در وعده‌های غذایی قبلی مصرف کرده، کمتر می‌شود.

به این ترتیب بدن او آمادگی بیشتری برای خوردن وعده غذای اصلی پیدا می‌کند. میوه‌های تازه، نان، پنیر، یکی دو عدد مغز گردو و خشکبار مانند نخودچی، کشمش، برنجک، گندم، عدس برشته، توت خشک و برگه انواع میوه‌ها که به‌صورت طبیعی تهیه شده بهترین چاشت از دیدگاه درمانگران طب سنتی برای درمان بدغذایی دانش‌آموزان در ایام مدرسه است.

میزان تمرکز و یادگیری‌اش را بیشتر کنید
بخور این گیاه چاره مناسبی است
بسیاری از والدین با شروع ماه مهر به‌دنبال راهی برای افزایش تمرکز و هوشیاری فرزندا‌ن‌شان هنگام درس خواندن هستند. آنها هر روشی را تجربه می‌کنند تا بتوانند تمرکز فرزندان‌شان را هنگام مرور درس‌ها اندکی افزایش دهند. در این زمینه درمانگران طب سنتی راهکاری بسیار موثر دارند که نه تنها به افزایش تمرکز و بهبود عملکرد مغز و تحریک حافظه کمک می‌کند بلکه دستگاه تنفسی به‌ویژه ریه‌ها را هم پاکسازی و آماده مقابله با برخی ویروس‌ها مثل ویروس سرماخوردگی می‌کند و این روش استنشاق بخور برگ‌های گیاه اکالیپتوس است که می‌تواند به بهبود عملکرد و اکسیژن رسانی به سلول‌های مغزی کمک کند و در عین حال تمرکز فرد را بالا ببرد و توان یادگیری را در او چند برابر کند. برای این منظور کافی است شرایطی را فراهم کنید تا دانش‌آموزان به مدت ۲۰ دقیقه بخور اکالیپتوس استنشاق کند.

از درس خواندن زود خسته می‌شود؟
چای انرژی‌زا دم کنید
حتما تا به حال با بچه‌هایی که خیلی زود از درس خواندن خسته می‌شوند روبه‌رو شده‌اید. این گروه از دانش‌آموزان فرقی نمی‌کند در کدام مقطع تحصیلی باشند، ویژگی مشترک همه آنها این است که از درس خواندن خیلی زود خسته می‌شوند و شب امتحان با شب‌های دیگر برای‌شان هیچ فرقی ندارد.

اگر چنین فردی را در میان اعضای خانواده دارید به شما توصیه می‌کنیم نوشیدن چای‌های گیاهی مانند دمنوش بهارنارنج، اسطوخودوس، سنبل‌الطیب و بادرنجبویه را به برنامه روزانه خود بگنجانید. نوشیدن این چای‌های گیاهی موجب تقویت حافظه می‌شود و توانایی مغز را برای یادگیری و ذخیره اطلاعات بیشتر می‌کند، به‌گونه‌ای که فرد در مدت زمان کوتاه‌تری می‌تواند داده‌های بیشتری را در ذهن خود ثبت کند. برای تهیه این دمنوش‌ها کافی است یک قاشق غذاخوری از برگ‌های خشک شده هر یک از این گیاهان را در یک لیوان آب جوش بریزید و سر آن را ببندید و اجازه دهید که در مدت ۸ تا ۱۰ دقیقه دم بیاید.

استرس امتحان نگرانش می‌کند؟
این چای را به برنامه‌ روزانه‌اش اضافه کنید
استرس و اضطراب شب امتحان از آن دست حال و هوایی است که تمرکز را برای مطالعه و خواندن درس‌ها تحت‌تاثیر قرار می‌دهد اما گروهی از دانش‌آموزان هستند که حتی در پرسش و پاسخ‌های معمولی سر کلاس نیز دچار دلشوره و استرس می‌شوند و این دلشوره مانع از تمرکز و پاسخگویی صحیح آنها به پرسش‌ها می‌شود.

برای غلبه بر این اضطراب نسخه‌ای گیاهی وجود دارد و آن نوشیدن ۲ تا ۳ فنجان دمنوش چای سبز در شب‌های امتحان است. چای سبز به این دلیل که سرشار از فنول‌ها و آنتی‌اکسیدان‌ است موجب برقراری آرامش روانی می‌شود و در عین حال می‌تواند حافظه فرد را تقویت کند. شاید بهتر باشد همزمان با شروع امتحانات یا در روز پرسش و پاسخ کلاسی نوشیدن ۲ فنجان چای سبز را به برنامه غذایی روزانه‌شان اضافه کنید.

برای پیشگیری از سنگینی و بی‌حوصلگی
به چگونگی هضم غذا توجه کنید
اگرچه بررسی روند هضم غذا در بچه‌ها با مشاوره با متخصص طب سنتی دقیق‌تر و بهتر انجام می‌شود اما شما در منزل نیز می‌توانید با مرور حالت‌های بچه‌ها به ویژه بعد از وعده غذایی ناهار به چگونگی عملکرد نیروی هاضمه آنها پی ببرید و بر همین اساس بهترین غذا را برای وعده ناهار آنها درنظر بگیرید تا در طول روزهای مدرسه علاوه بر دریافت مواد مغذی بتوانند با انرژی بیشتری به درس و مشق‌شان رسیدگی کنند. زمانی عملکرد دستگاه گوارش و هضم به خوبی انجام می‌شود که بچه‌ها پس از مصرف غذا احساس نشاط، شادمانی و افزایش انرژی را تجربه کنند. در این شرایط می‌توان گفت غذایی که دانش‌آموز در وعده ناهار مصرف کرده با وضعیت هاضمه او سازگار بوده است. پس مهم است که دانش‌آموز پس از مصرف غذا احساس کند که انرژی‌‌اش بیشتر شده است.

اگر او بعد از خوردن وعده ناهار احساس سنگینی کند و این سنگینی با خواب‌آلودگی همراه باشد قطعا در یادگیری و درک مفاهیم و مرور درس‌ها برای این کودک مشکل ایجاد می‌کند. در این صورت اگر در طول هفته دانش‌آموز غذایی ناسازگار با وضعیت گوارش‌ خود مصرف کند توانایی او برای یادگیری مفاهیم و درس‌هایش کاهش می‌یابد و این مسئله می‌تواند به افت تحصیلی او منجر شود.

منبع : مجله سیب سبز

خانواده، اولین جامعه‌ای است که هر کودک علاوه بر الفبای عشق و محبت، اصول اولیه زندگی کردن را در آن فرا می‌گیرد. وظیفه پدران و مادران آن است که به فرزندان خود بیاموزند مدرسه جای خوبی است، در آن مکان انسان درس یاد می‌گیرد، دوستان جدیدی پیدا می‌کند و وارد دنیای تازه‌ای می‌شود.

در این‌باره پیام‌هایی را برای شما برگزیده‌ام که در ادامه می‌آید. البته شما عزیزان بهتر از نگارنده به این نکات آگاه و در اجرای آن کوشا هستید و در این مقال قصد اصلی، یادآوری یاد داشته‌های شماست.

1- همه کودکان نیازمند روابط نزدیک، حساس و عاطفی با بزرگسالان یا بزرگانی هستند که از آنان مراقبت می‌کنند.

2- گفتار و کردار والدین می‌تواند در کودک احساس امنیت به وجود آورده و به او بیاموزد که چگونه با دیگران رابطه برقرار کند و خوب را از بد تشخیص دهد.

3- عصبانیت و خشونت در میان والدین به رشد روانی کودکان صدمه می‌رساند.

4- رشد روان کودک نیز مانند جسم او نیاز به کمک دارد. سه غذای مهم برای رشد روانی کودک، صحبت کردن، بازی و محبت است.

5- عدم توجه، باعث افسردگی کودک می‌شود. کودکی که مورد توجه قرار نمی‌گیرد، اشتیاق خود را نسبت به زندگی از دست داده، بی‌اشتها می‌شود و ممکن است به رشد جسمی و روانی او آسیب وارد شود.

6- کودکان نیاز به تشویق دارند. تنبیه بدنی برای رشد و نمو کودک مضر است.

7- تشویق و قدردانی از تلاش‌های کودکان، لازمه رشد سالم ایشان است.

8- میان کودکان دختر و پسر از نظر نیازهای احساسی(عاطفی)، روانی و جسمی تفاوتی وجودندارد.

9- تبعیض میان فرزندان عامل پیدایش حسادت بین آنان می‌شود.

10- کودک خود را به صورتی آراسته و مرتب به مدرسه روانه کنید.

11- به کودکان خود بیاموزید که همه روزه و به‌طور مرتب دست‌ها و پاها و صورت خود را با آب و صابون بشویند. زیرا استمرار این کار برای سلامت و تندرستی آنها بسیار مفید است.

12- به کودکان خود صحبت کردن در جمع و مهارت ابراز وجود را بیاموزید تا در مدرسه دچار مشکل نشوند.

13- چنانچه کودک شما چپ دست است، هرگز او را وادار نکنید با دست راست بنویسد. زیرا اجبار او به نوشتن با دست راست باعث خطرات و اختلالاتی برای او خواهد شد.

14- به آنان طرز صحیح نشستن روی میز و صندلی را بیاموزید.

15- اگر فرزند شما شب‌ها زود بخوابد همیشه در محیط مدرسه سرحال و شاداب خواهد بود. خواب راحت و به موقع باعث شادابی و سلامتی می‌شود.

16- همیشه کودکان خود را از حوادث و اتفاقاتی که امکان دارد سبب نقص عضو آنها شود، مطلع کنید.

17- چگونگی گذشتن از خیابان و پیاده‌روها را به فرزند خود آموزش دهید.

18- برای جلوگیری از حوادثی که ممکن است در محیط خانه برای فرزندتان روی دهد مانند سقوط از پشت بام، مسمومیت، خفگی در آب و برق گرفتگی، آموزش‌های لازم را به او بدهید.

19- نحوه ی رفتار با افراد غریبه و چگونگی برخورد با انواع پیشنهاداتی که ممکن است در راه مدرسه به او بشود را برایش شرح دهید.او باید بتواند از خود در مقابل خطرات محافظت کند.

20- بعد از مراجعه به خانه،کاری کنید تا در جمع آوری لباس های مدرسه ،شستن جوراب ها و برخی کارهای منزل مشارکت کند،دانش آموز بودن به معنی انصراف دادن از زندگی و فقط درس خواندن نیست.

21- احترام گذاشتن به معلمان ، همکاری و دوستی با همکلاسی ها،آداب رعایت حق تقدم و هزاران رفتار دیگر که برای زندگی آینده ی فرزدتان لازم است را در همین روزهای مدرسه با او تمرین کنید.

22- کودکان به کسانی که به دیگران نحوه رفتار کردن را گوشزد می‌کنند اما خودش ان به آن عمل نمی‌کنند، اعتماد پیدا نمی‌کنند.
منبع: تبیان

باید به درس فکر کرد یا گرسنگی؟!
دختر سر از پانمی شناخت و در حالی که دفتر ریاضی اش را رو به مادر می گرفت گفت: "بازم امروز نمره خوب واست گرفتم مامان جون." آن گاه خود را درآغوش مادرانداخت وادامه داد:" می دونم، به خاطر اینه که مامان گلم هر روز صبح زود ازخواب بیدار می شه و برام صبحونه آماده می کنه.
 
"و زن به این می اندیشید که سال قبل چه قدر دخترش را به خاطر افت تحصیلی نصیحت می کرد؛ تا بعداز آن روز که معلم او را به مدرسه فراخوانده و پرسیده بود:" مینا جون صبحانه اش را کامل می خوره؟" گویی در آن لحظه آب سردی بر تن زن ریخته بودند؛ باشنیدن حرف های معلم درباره مزایای خوردن صبحانه به این فکر می کرد که اشتباه از خود او بوده که تنها به تهیه میان وعده ی غذایی برای زنگ تفریح مینا اکتفا می کرده و...
 
آری، همین صبحانه ای که شاید خیلی از مادرها نسبت به آن بی اعتنا باشند و گاهی کودک هم صبح زود به علت تعجیل برای از دست ندادن سرویس، دیر نرسیدن به مدرسه و به تبع آن اضطراب و بی‌اشتهایی رغبتی برای خوردنش ندارد؛ ممکن است عوارض جبران ناپذیری در طول سال تحصیلی برجسم، روح و حتی یادگیری کودک بگذارد. کسالت و خواب آلودگی، بدخلقی، بی علاقگی به فراگیری دروس و... همه از نکاتی است که تنها خوردن صبحانه می تواند راه گشای بهبود آن باشد. باید بدانیدکه رشد و نمو قدرت یادگیری بچه‌ها تا حدود زیادی به وعده غذایی صبحانه وابسته است.

 نخوردن صبحانه اثرات منفی بر یادگیری دانش آموزان برجای می گذارد و در نتیجه بر اثر مختل شدن فعالیت طبیعی مغز، یادگیری و تمرکز حواس کاهش می یابد. با حذف صبحانه وعده های غذایی مواد مغذی که در این وعده دریافت می شود، در وعده های دیگر جایگزین نخواهد شد و فرد را دچار کمبود کالری، ویتامین ها و املاح می کند. کمبودهای تغذیه‌ای در سنین کودکی از جمله کمبود ریز مغذی‌ها مانند آهن و روی می‌تواند منجر به کاهش قدرت قدرت یادگیری و افت تحصیلی در دانش‌آموزان شود. دانش آموزان درسنین رشد هستند و به همین دلیل برنامه غذایی روزانه آن ها باید به گونه‌ای تنظیم شود که مواد مغذی مورد نیاز برای رشد جسمی و کارایی ذهنی تامین گردد.

بنابراین مدیریت زمان و تغذیه‌ای یک دانش آموز به ویژه در مقاطع پایین‌تر در وهله‌ اول وظیفه‌ مادر است؛ والدین باید توجه داشته باشند که شام بچه‌ها را زودتر بدهند. در بسیاری از مواقع مادر اصرار دارد کودک شام را در کنار پدر میل کند؛ و زمانی این اتفاق می‌افتد که دیگر خیلی دیر است و خانواده ساعت 10 یا 11 شب شام صرف می‌کنند! کودکی که غذای مفصلی خورده و دیر می خوابد، صبح که بیدار می شود سیر است و صبحانه نمی‌خورد.
 
مادر باید در ساعات اولیه شب، کنار بچه‌ها شام بخورد تا کودک یاد بگیرد باید یک زمان و روند مشخصی برای غذا خوردن داشته باشد. زود شام خوردن باعث می گردد کودک زودتر به خواب رود و صبح ها هم کمی زودتر بیدارشود، درنتیجه حوصله و وقت بیشتری برای صرف صبحانه داشته باشد. کودکی که صبحانه نخورده به مدرسه می‌رود، همان ساعات اولیه صبح به میزان قابل توجهی دچار افت قند خون می‌شود.
 
با توجه به این که بیشترین زمان فعالیت ذهنی دانش‌آموزان و یادگیری مطالب درسی صبح است، نخوردن صبحانه سبب کاهش توان ذهنی شده، میزان یادگیری آن ها را به ویژه در درس‌هایی که به تفکر نیاز دارند، کاهش می‌‌دهد. کودکانی که صبحانه می‌خورند، حدود 20 تا 25 درصد انرژی روزانه خود را از طریق صبحانه تأمین می‌کنند؛ آنان در انجام تکالیف ریاضی کارایی بیشتری دارند و قدرت خلاقیت و ابتکارشان افزایش می‌یابد. چنین دانش‌آموزانی هیچ گاه دچار افت تحصیلی نمی‌شوند.
  

 بهترین صبحانه:
تنوع در مواد صبحانه سبب جلب کودک به مصرف صبحانه می شود و این روش در سنین بالاتر هم رغبت افراد را به صرف صبحانه افزایش می دهد. نان به عنوان منبع تامین انرژی؛ عدسی، پنیر یا تخم مرغ به عنوان یک منبع پروتئین و شیر برای تامین پروتئین، کلسیم، فسفر و بعضی از انواع ویتامین های گروه B و ویتامین A است که در وعده صبحانه دانش آموزان، باید گنجانیده شود.
 
یک واحد پروتئین، در وعده غذایی صبحانه به منظور تأمین سوخت مورد نیاز بدن تأمین می گردد، که منبع پروتئین عمدتا در گروه لبنیات وجود دارد. پنیر، پروتئین مرغوب و با مقدار مناسب دارد. با این که  تخم مرغ حاوی کلسترول است اما مواد مغذی فراوانی در آن مانند ویتامین ب، فسفر، گوگرد و ... نیز وجود دارد.

 مصرف کره نیز به شرط رعایت تعادل و نداشتن اضافه وزن مانعی ندارد. کره همراه مربا، عسل و خرما بخشی از انرژی مورد نیاز روزانه را تامین می نماید؛ کره منبع خوبی از ویتامین های محلول در چربی مانند ویتامین A و D است. کره بادام زمینی نیز از نظر میزان پروتئین و کالری غنی است. استفاده از انواع آب میوه طبیعی در کنار این موارد می تواند به تغییر ذائقه در زمان صرف غذا و افزایش تمایل به صرف صبحانه کمک کند. درنتیجه یک صبحانه کامل می‌تواند شامل نان یا غلات آماده صبحانه، یک لیوان شیر، تکه کوچکی پنیر یا کمی کره و یک قاشق کوچک مربا یا عسل و یک فنجان چای باشد.
 
درنهایت مادران بایداین نکات رارعایت کنند :
-  صبحانه را برای کودک جذاب نمایید؛ سعی کنید او ر ازودتر ازخواب بیدار سازید تا زمان کافی برای خوردن صبحانه داشته باشد. کودکان از این که لیوان و فنجان مخصوص خود را داشته باشند، خوشحال می شوند. آن ها از این که نان تزیین شده ای را با مقداری پنیر می خورند لذت می برند.
 
 - به کودک اجازه دهید تا در برنامه ریزی صبحانه کمکتان کند؛ اگر به او اجازه دهید که در تنظیم برنامه هفتگی صبحانه کمک کند و در خریدن لوازم صبحانه شما را همراهی نماید، با علاقه بیشتری سر میز حاضر می شود. در نوع غذاها تنوع داشته باشید و هرچند وقت یکبار خوردنی های جدیدی را به برنامه صبحانه اضافه کنید.

 - هنگام صرف صبحانه با کودک همراه باشید؛ حتی کودکان بزرگتر نیز دوست دارند همراهی داشته باشند. اگر درآن لحظه اشتهای خوردن صبحانه راندارید لااقل هنگامی که کودک صبحانه می خورد کنار او سر سفره بنشینید. حضور خانواده در کنار کودک به هنگام صرف غذا عامل مهمی برای راغب شدن وی به صرف غذا است. تجربه ثابت کرده جمع خانوادگی و احساس آرامش حاصل از قرار گرفتن در کنار خانواده می‌تواند فاکتور مهمی برای برگشتن علاقه و انگیزه کودک به خوردن صبحانه شود. در نتیجه محیط اجتماعی تأثیر بسزایی در میزان اشتهای کودکان دارد.

 انسان موجودی کمال گرا است و با سکون و سکوت سازگاری ندارد. او همیشه به دنبال راهی است که یک گام به جلو بردارد و گره ای از مشکلات خود بگشاید؛ بنابراین برای پیشرفت در عرصه های زندگی، احتیاج به شناخت نسبتا کاملی از خودو جامعه دارد و باید با گذشته و آینده ارتباط برقرار کند.

کتاب و مطالعه، وسیله ای برای شناخت و رشد دینی، فرهنگی، اخلاقی و اجتماعی انسان است. انسان با خواندن یک کتاب خوب، ساخته می شود، رشد می کند و  آمادگی لازم برای حرکت را به دست می آورد. کتاب انسان را به مرزهای علم و دانش نزدیک می کند و او را به قله های رفیع معرفت و آگاهی می رساند.

زمان ها و موقعیت های نامناسب برای مطالعه

در هنگام مطالعه، باید به موارد زیر دقت کنید:
- از ایجاد فاصله زیاد بین زمان های مطالعه خودداری کنید.

- مطالعه نباید در ساعت های پایانی شب صورت بگیرد، زیرا در این زمان، اندام های حسی دچار خستگی شده اند.

- مدت زمان مطالعه یک و نیم تا دو ساعت باشد و پس از استراحتی کوتاه، مطالعه دوم را آغاز نمایید.

- درمان مطالعه، نباید خستگی بر شما مستولی شده باشد.

- در مورد مطالعه درسی، اگر در طول سال، مطالعه روزانه داشته باشید، بسیار مفیدتر است، زیرا مطالعه در شب امتحان، ایجاد اضطراب می کند و اضطراب، سبب کاهش قدرت حافظه می شود.

- نباید برای جبران محدودیت زمانی، با سرعت بیشتری مطالعه کنید.

- در زمان مطالعه باید به دور از هرگونه تشویش و نگرانی باشید.

شیوه های ایجاد انگیزه و عادت دادن فرزندان به مطالعه و کتابخوانی
1- از شیوه الگویی استفاده کنید
تاثیر الگو و نقش پذیری انسان یک امر طبیعی است که از غریزه تقلید سرچشمه می گیرد. یکی از کارهای مهم و موثری که والدین می توانند در خصوص همراهی و هماهنگی با فرزندان خود در امر مطالعهو کتابخوانی انجام دهند، آشنا کردن آنها با کتابخانه است. پدر یا مادری که دست فرزند خود را بگیرد و حداقل برای نخستین بار، او را تا کتابخانه همراهی نماید و در انتخاب کتاب به او کمک کند، نه با حرف که به واسطه عملکرد خود به او می گوید: «مطالعه آنقدر ارزش دارد که من همراه تو می آیم و وقت خود را در این راه صرف می کنم.»

پدر، مادر و خواهر یا برادر بزرگتر، کاملترین الگوها برای همانندسازی کودکان هستند.

همچنین اگر یک کتابخانه هر چند کوچک در خانه وجود داشته باشد و قسمتی از آن نیز به کودک اختصاص یابد، میل و توجه او به کتاب و مطالعه تقویت می شود.

بنابراین در خانواده هایی که والدین علاقه زیادی به مطالعه ندارند و اوقات فراغت خود را صرف سرگرمی هایی می کنند که با کتاب و مطالعه ارتباطی ندارد، نباید انتظار داشت که فرزندان به کتاب خواندن و مطالعه، علاقمند شوند.

2- برنامه ریزی کنید
داشتن یک برنامه مناسب از ضروری ترین نیازهای انسان در زندگی است. هر چند در جامعه ما بسیاری از افراد و خانواده ها به این اصل اساسی و مهم توجهی نمی کنند، ولی معمولا انسان هایی که طالب موفقیت و سعادت هستند، برنامه منظمی برای زندگی خود و فرزندانشان تنظیم می کنند؛ برنامه ای که دربرگیرنده تمام نیازهای جسمی و روانی آنها باشد؛ فعالیت هایی چون انجام تکالیف شرعی و دینی، بازی، ورزش،انجام تکالیف درسی، تماشای تلویزیون، همکاری در امور خانه، شرکت در بحث های خانواده، مطالعه و کتابخوانی و غیره.

 3- برای فرزندان خود قصه بگویید
قصه وسیله ای است که می تواند کودکان ار پای صحبت بزرگترها بنشاند و روابط عاطفی میان آنها را تقویت کند. والدین می توانند از راه قصه گویی، توجه و اعتماد کودکان را به خود جلب کنند و با انتقال آنان به دنیای شادی و تخیل، زمینه رشد و تکامل ذهنی شان را فراهم سازند. کودکان علاقه زیادی به شنیدن قصه دارند و از این کار لذت می برند. آنها بسیاری از اوقات به مطالبی که برایشان می گوییم یا می خوانیم، به چشم یک قصه خیال انگیز نمی نگرند، بلکه آن را رویدادی واقعی می دانند که در زمان های گذشته به وقوع پیوسته و همین امر باعث می شود با علاقه و دقت بیشتری به این مطالب گوش دهند.

از این علاقه به خوبی می توان برای ایجاد انگیزه و عادت دادن آنها به مطالعه و کتابخوانی استفاده کرد. در حقیقت ما با قصه گویی، لذت و شیرینی کتاب و مطالعه را به کام کودکان می ریزیم و کودک وقتی بداند که چنین قصه های شیرین و خیال انگیزی محصول کتاب است، در آرزوی آن است که خودش هم بتواند روزی کتاب به دست بگیرد و آن را بخواند.. در حقیقت ما با قصه گویی، لذت و شیرینی کتاب و مطالعه را به کام کودکان می ریزیم و کودک وقتی بداند که چنین قصه های شیرین و خیال انگیزی محصول کتاب است، در آرزوی آن است که خودش هم بتواند روزی کتاب به دست بگیرد و آن را بخواند.

4- برای کودکان اشعار زیبا و موزون بخوانید
از آنجا که کلام شعر آهنگین و موزون است، می تواند علاقه و توجه کودکان را به خود جلب کند و به راحتی آنان را به وادی تخیل بکشاند. شعر خواندن از روی کتاب برای بچه ها، در علاقمندی آنها به کتاب و ایجاد رغبت و عادت به مطالعه بسیار موثر است و در حقیقت، همان نقشه قصه را ایفا می کند. شعرهای کودکان باید کوتاه، ساده و روان باشد و با آنچه که مورد علاقه آنان است، ارتباط نزدیک داشته اشد تا بتواند روی آنها تاثیر بگذارد.

5- کتاب را با صدای بلند برای کودک خود بخوانید
بلند خواندن کتاب، علاوه بر اینکه محتوا و معنای آن را بهتر انتقال می دهد، می تواند تصورهای درونی و عشق و علاقه فردی که کتاب می خواند را نیز به افرادی که برای آنها کتاب خوانده می شود، منتقل کند و یک رابطه عمیق و عاطفی بین آنها پدید می آورد.

اگر وقتی که ما مطالب کتاب را می خوانیم با انگجشت به تصاویر هم اشاره کنیم و اجازه دهیم که کودک، حرکات دست ما را ببیند و به تصویرهای کتاب نگاه کند و ما نیز ارتباط بین مطالب کتاب و تصویرهای آن را برایش شرح دهیم، او احساس مشارکت می کند و علاقه بیشتری از خود نشان می دهد.

6- کودکان را به کشیدن نقاشی تشویق کنید
اگر فرزندان خردسال خود را به کشیدن نقاشی تشویق کنیم و زمینه ای فراهم آوریم که آنها با دفتر، قلم و مداد رنگی آشنا شوند، گام موثری در جهت افزایش علاقه آنها به کتاب برداشته ایم. کودک علاقمند به نقاشی، سعی می کند کتاب های مختلف را به دست آورد تا تصاویر آنها را بکشد و همین جستجو برای یافتن کتاب و تصویرهای زیبا، علاقه او را به کتاب بیشتر می کند.

  7- کودکان را به بیان داستان ها و مطالبی که خوانده اند، تشویق کنید
کودکان دوست دارند مطالبی را که خوانده اند، بیان کنند و از این کار لذت می برند. وقتی کودک می خواهد قصه ای را که از زبان فرددیگری شنیده یا در کتابی خوانده است برای ما تعریف کند، باید با صبر و حوصله و اشتیاق به سخنان او گوش دهیم و این برخورد ما نشانه این است که به مطالعه او و مطالبی که خوانده است، علاقه مندیم؛ بنابراین او سعی خواهد کرد به این کار ادامه دهد و اطلاعات جدیدتری کسب کند تا در فرصت های مناسب، به بیان آنها بپردازد و مورد تشویق و تحسین قرار گیرد.

8- از اسباب بازی های کودکان برای ایجاد عشق و علاقه نسبت به کتاب و مطالعه استفاده کنید
اسباب بازی، کودک را از دنیای درونی اش بیرون می کشد و او را با دنیای بیرون ارتباط می دهد و بدین وسیله می تواند میان دنیای تخیل کودکانه خود و واقعیت، پل بزند. ساخت وسایل مطالعه به صورت اسباب بازی، زمینه فکری خوبی نسبت به کتاب و کتابخوانی در کودک پدید می آورد. همانطور که او وسایل آشپزی را دور خود می چیند و از آنها برای طبخ غذای خیالی و پذیرایی از میهمانان فرضی استفاده می کند، به همین شیوه می تواند با داشتن قفسه های کوچک کتاب، میز، چراغ مطالعه و کتاب، نقش یک کتابدار یا دانش آموز اهل مطالعه را بازی کند. می توان با استفاده از چند تکه مقوا و وسایل ساده این بازی را انجام داد.

9- برای پاسخ دادن به پرسش های کودکان، از کتاب استفاده کنید
در بسیاری از موارد بهتر است به جای دادن پاسخ سریع، آنها را تشویق کنیم که خودشان پاسخ مورد نظرشان را پیدا کنند و برای این کار، به آنها کتاب معرفی کنیم تا پاسخ خود را در آن بیابند. اگر کتاب های مورد استفاه، تصویر داشته باشد، نتیجه مطلوبتری به دست خواهد آمد.

10- برای کودکان و نوجوانان خود، کتاب ها و نشریه های مناسب خریداری کنید
اگر والدین به خرید کتاب برای کودک اهمیت بدهند، به راحتی می توانند او را به سمت مطالعه سوق دهند. برای مثال، وقتی پدری چند روز به مسافرت می رود، کودک با بی صبری در انتظار آمدن او لحظه شماری می کند و با آمدن پدر، خود را در آغوش او می اندازد و معمولا اولین سوالش این است که «پدر برایم چه آورده ای؟!» ممکن است پدر برای او شیرینی، اسباب بازی یا لباس آورده باشد اما اگر همراه هر کدام از اینها، یک یا چند جلد کتاب متناسب با سن او را نیز آورده باشد، به او می فهماند که همانطور که شیرینی، اسباب بازی یا لباس اهمیت دارد، کتاب هم ارزشمند است. اهدای کتاب در موقعیت های مناسب، مثل جشن تکلیف یا تولد، می تواند اثربخشی بالایی داشته باشد.

مطالعات جدید نشان داده اند، کودکانی که دچار دردهای دایم و مزمن معده هستند در معرض خطر ابتلا به اضطراب در بزرگسالی قرار دارند. والدین این کودکان باید این آمادگی راداشته باشند که شاید فرزند آنها در نوجوانی یا جوانی دچار استرس و آشفتگی و ترس های زیاد باشد.

محققان دانشگاه وندربیلت 332 کودک که دچار دردهای ناحیه شکم و معده بوده اند و 147 کودک که هیچ نوع درد معده ای نداشته اند را تا بزرگسالی مورد تحقیق و آزمایشات مختلف قرار داده اند.

حدود نیمی از افرادی که در کودکی دچار دردهای مزمن معده بودند، در بزرگسالی، ناهنجاری اضطراب و استرس را در خود نشان می دادند. آسیب پذیر بودن به اضطراب تا بزرگسالی همراه این افراد است. حتی در مواقعی که درد معده به طور کامل از بین رفته باشد نیز باز این مشکل وجود داشت. ادامه داشتن دردهای معده نیز خطر ابتلا به اضطراب را بیشتر می کرد.

40 درصد از کودکانی که معده درد داشتند و 16 درصد از آنهایی که هیچ نوع درد معده ای را تجربه نکرده بودند، دچار افسردگی شده بودند. این تحقیقات، ارتباط قوی میان دردهای معده و اضطراب در بزرگسالی را ثابت کرده است. والدین باید به این مساله دقت داشته باشند و ساده از کنار آن رد نشوند.

در سال 2001 میلادی نیز تحقیقات کوچک تری در همین زمینه انجام شد و دقیقا همین نتیجه را اعلام کرد که کودکانی که معده درد را تجربه می کنند در بزرگسالی دچار اضطراب و تشویش می شوند. شاید با خود بگویید، خب! کودکی که مدام دردهای آزاردهنده معده راتحمل می کند کاملا معلوم است که دچار اضطراب شدید هم بشود. این کودک هرگز آرامش جسمی ندارد و این بیماری بر ذهن و روح او تاثیر منفی می گذارد. اما دکتر واکر – مدیر تحقیقات – می گوید: «نمی توان به صراحت این طرز فکر را رد یا قبول کرد زیرا بسیاری از نوجوانان حتی پس از از بین رفتن دردهای معده همچنان دچار اضطراب هستند. این افراد نیاز دارند تا از نظر ترس، دلشوره و اضطراب مورد مداوا قرار بگیرند.»

بر اساس آخرین دستاوردهای علمی و پزشکی، بیشتر دردهای معده قابل تشخیص و درمان هستند. اما مساله تشخیص درد و علت آن نیست. مساله، میزان درد و ارتباط با درد است.

دکتر نورکو اعتقاد دارد تکنیک های روانشناسی می تواند به کودکان کمک کنند تا دردهای خود را کنترل و به مرور آن را کم کنند یا با آن کنار بیایند. 

البته اشاره به این نکته کاملا ضروری است که والدین تصور نکنند همه دردهای نامعلوم معده در کودکان منجر به ناهنجاری اضطراب در بزرگسالی آنها خواهد شد. این مساله به هیچ عنوان تصدیق نشده است.

اگر پیش پزشک مراجعه کردید و او از شما خواست تا کودک را نزد متخصص اعصاب ببرید، به هیچ عنوان وحشت نکنید. این کار می تواند به کودک شما کمک کند. به این ترتیب شاید بتوانید تشخیص دهید آیا دردمعده باعث اضطراب فرزند شما است یا خیر.

اغلب بچه‌ها از معلم می‌ترسند یا درباره دستشویی رفتنشان نگرانند یا ناراحت جداشدن از مادرشان می‌باشند. برای غلبه بر این احساس‌ها در آنها این مطلب را بخوانید.

اغلب بچه‌ها از معلم می‌ترسند یا درباره دستشویی رفتنشان نگرانند یا ناراحت جداشدن از مادرشان می‌باشند. برای غلبه بر این احساس در آنها این مطلب را بخوانید.

غلبه بر ترس عمده بچه‌ها از مدرسه:

1.مامان دلم برات تنگ می‌شه!
بزرگترین مانع برای اغلب پیش‌دبستانی‌ها یا مهد کودکی‌ها جدا شدن از خانواده بخصوص مادر می‌باشد. برای غلبه بر این احساس می‌توانید قبل از شروع مدرسه چندین بار همراه کودکتان برای دیدار از مدرسه بروید. می‌توانید یک تور تشکیل دهید و از مکان‌های بازی دیدن کنید. در هنگام دیدار از مدرسه به او لبخند بزنید که او دریابد که می‌تواند در این مکان شاد باشد.

در روز اول مدرسه اگر کودکتان به شما چسبید که به مدرسه نرود حواس او را به کار مطلوب او پرت کرده و در آخر از او خداحافظی کوتاهی کنید. معلم می‌تواند با استفاده از آن کار مطلوب او را سرگرم کند.

می‌توانید در بسته ناهار او یا تغذیه او یک یادداشت بگذارید، این یادداشت می‌تواند یک قلب بزرگ باشد که بداند شما به فکر او هستید یا یک بلوط یا یک صدف سحر آمیز به او بدهید و به او بگویید که در هنگام دلتنگی وقتی با بلوط صحبت کند شما صدای او را می‌شنوید.

2.من از معلم می‌ترسم!
وقتی اولین روز مدرسه می‌رسد دانش آموز ممکن است تصور کنند که یک غول بچه خور به نام آموزگار در پشت میز نشسته است مخصوصاً اگر برادر یا خواهر بزرگتر با داستانهای مبالغه آمیز او با کودک شوخی کند.

فرزندتان را قبل از شروع مدرسه با آموزگارش آشنا کنید و قبل از شروع مدارس از دوستان یا اقوامی که آموزگارند دعوت کنید که به منزلتان بیایند. به کودکتان یادآور شوید که آنها نیز معلمند و از آنها بخواهید که قوانین کلاس درس را برایش توضیح دهند که در هنگام درس باید ساکت باشد تا بتواند درس را گوش دهد و ... .

3. من یک مشکل دارم!
اگر کودکتان ناراحتی خود را درباره دستشویی رفتن نشان داد، درباره نگرانی او سؤال کنید. آیا از نداشتن وقت کافی برای این کار می‌ترسد یا شستشو برایش سخت است یا تجربه بدی از پشت دری بلند ماندن دارد؟ درباره ترسش با او صحبت کنید و سعی کنید مشکلش را برایش حل کنید. می‌توانید از والدین دیگر که مشکلی مشابه شما داشته‌اند صحبت کنید یا از یک دکتر. یا از معلم بخواهید که او را چندین بار همراهی کند و یا به او نشان دهد که بچه‌های دیگر چگونه این کار را انجام می‌دهند تا نگرانی او از این بابت رفع شود.

خواب این امکان را برای کودک فراهم می کند تا قوای از دست رفته ی خود را بازیابد، بزرگ شود و مغز او رشد کند.

میزان خواب کودک در روز
کودک در اولین ماه های تولدش زیاد می خوابد. میزان خواب کودک بسیار بیشتر از میزان بیدار بودنش است.

- درابتدای تولد: حدود 18 تا 20 ساعت

- 1 تا 3 ماهگی: 18 تا 19 ساعت

- 4 تا 5 ماهگی:16 تا 17 ساعت: دوره ای که برنامه ی ساعت خواب کودک کمی ثابت می شود.

- 6 تا 8 ماهگی: 15 تا 16 ساعت

- 9 تا 12 ماهگی: 14 تا 15 ساعت

خواب روزانه ی کودک
 - از ابتدای تولد تا 6 ماهگی: 3 بار خواب روزانه ضروری است: یک بار پیش از ظهر و دو بار بعد از ظهر.

- از 9 ماهگی تا 1 سالگی: خواب بعد از ظهر در این سن دیگر اجباری نیست.

توصیه هایی برای اینکه کودک بهتر بخوابد
- کودک را چه در روز و چه در شب در تاریکی کامل نخوابانید. زیرا کودک تا 3 یا 4 ماهگی برای تفکیک شب و روز از یک دیگر مشکل دارد؛ به طور مثال شب ها چراغ خوابی در اتاق کودک روشن کنید.

- کودک را با عجله نخوابانید: او را عادت دهید که آرام آرام به خواب برود.

- قبل از خواب با کودک بازی هایی نکنید که موجب سرزندگی او شود.

- فضای آرام و اطمینان بخشی در اتاق خواب کودک به وجود آورید.

- کودک را مجبور نکنید تا بلافاصله بعد از دراز کشیدن به خواب برود.

- از تغییردادن محل گهواره ، اسباب بازی ها و تشک خواب او پرهیز کنید.

- زمانی که مشاهده کردید کودک گریه می کند، بسیار تکان می خورد، خمیازه می کشد و چشمانش را می مالد، بدین معناست که خسته است و وقت خواب اوست.

- لازم نیست زمانی که او می خوابد هر 15 دقیقه در اتاق او را بازکنید تا از خواب بودن او اطمینان یابید. زیرا ممکن است این کار باعث بد خوابی او شود.

- هنگامی که کودک در اتاق خوابش بیدار می شود و گریه می کند  فورا وارد اتاق خواب او نشوید. چند لحظه صبر کنید تا او خود دوباره به تنهایی بخوابد.

- کودک اغلب در طول خوابش، بیدار می شود و گریه می کند و سپس فورا دوباره می خوابد. گاهی 8 بار در شب بیدار میشود: بیدار شدن او ، بین 1 تا 10 دقیقه، طول می کشد. کودک گریه می کند، غرغر می کند و دوباره می خوابد؛ نباید در مدت این بیدار شدن به کودک سر زد. زیرا او عادت می کند که به تنهایی نخوابد و حتما کسی برای خوابیدن در کنار او باشد.

- بهتر است سر و صدای خانه به اتاق کودک راه نیابد. لازم است کودک  در سکوت بخوابد.

- بین 3 تا 6 ماهگی نیازی نیست که نیمه شب ها به کودک شیر داد مگر آن که پزشک شیر دادن در نیمه های شب را توصیه کرده باشد.

- بسیاری از پزشکان توصیه می کنند که کودک در اولین هفته های تولد در اتاق خواب والدین بخوابد. اما این وضع بهتر است بیش از 6 ماه طول نکشد. زیرا ممکن است در آینده برای کودک مشکلات خواب و مشکلات رفتاری به وجود آورد.

- کودکانی که مادران آنها در دوران بارداری دچار اضطراب و یا افسردگی بوده اند، ممکن است در خوابیدن کمی مشکل داشته باشند.

کودک باید به چه شکلی بخوابد؟
- کودک باید حتما به پشت بخوابد. زیرا در صورتی که کودک روی شکم بخوابد با خطر جدی مرگ ناگهانی رو به رو است.

- صورت کودک را باز بگذارید.

- دمای اتاق نباید از 18 تا 20 درجه بیشتر شود. بعضی از والدین تصور می کنند که هرچه اتاق گرمتر باشد کودک سلامتی بیشتری خواهد داشت: این فکر اشتباه باعث به وجود آمدن آلرژی های گوناگون می شود(اگزما، التهاب نایژه(برونشیت)، آسم، التهاب گلو و ...).

- در اتاق کودک سیگار نکشید.

- از تشک مناسب برای اندازه ی تخت کودک استفاده کنید.

بسیاری از کودکان این حرف را می زنند. البته این احساس، چندان طول نمی‌کشد. اما اگر این احساس ماندگار شد، چه؟ مدرسه رفتن هم بخشی از زندگیست و یک حقیقت...

آیا تا بحال این حس را داشته اید؟
بسیاری از کودکان این حرف را می زنند. البته این احساس، چندان طول نمی‌کشد. اما اگر این احساس ماندگار شد، چه؟ مدرسه رفتن هم بخشی از زندگیست و یک حقیقت. مدرسه کمک می کند تا به آینده ای که برای خود متصور شده اید برسید. پس بیایید کمی درباره مدرسه و اموری که در صورت تنفر از مدرسه باید انجام دهیم صحبت کنیم.
 
نشانه های استرس ناشی از مدرسه رفتن
هنگامی که درباره مدرسه رفتن نگرانید، این نگرانی روی جسم شما اثر می گذارد. کودکی که درمورد مدرسه نگران است، ممکن است دچار سردرد یا معده درد شده  و یا احساس سرگیجه بکند.

مشکلات خواب نیز نشانه ای از این استرس است. اگر به اندازه ی کافی نخوابید، در طول روز دچار خستگی و بد خلقی شده  و همین بد خلقی، مدرسه را برایتان غیر قابل تحمل تر می کند.

اگر استرس بر شما حاکم شود، در تصمیم گیری ها مشکل پیدا خواهید کرد. صبح که می خواهید راهی مدرسه شوید، نمی دانید چه بخورید، چه بپوشید و یا چه چیزی برای نهار ببرید. تمایل ندارید به مدرسه بروید؛ پس همه وسایلتان را کنار می گذارید. دیگر قصد ندارید به مدرسه بروید و اتوبوس را هم از دست می دهید. گویا دوباره خانه ماندن بهترین راه است، اما با این کار، فقط رفتن به مدرسه در روز بعد را سخت تر می کنید.
 
چرا برخی از بچه ها از مدرسه متنفرند؟
اگر از مدرسه بدتان می آید، اولین گام اینست که دلیل آن را پیدا کنید. شاید به این خاطر مدرسه را دوست ندارید که یک بچه شرور شما را اذیت می کند یا کسی را که از او خوشتان نمی آید، دائما سر به سر شما می گذارد. شاید هم با معلمتان نمی توانید کنار بیایید. احساس غریبی دارید و از اینکه دوستان زیادی ندارید احساس نگرانی می کنید.

بعضی وقت ها نیز مشکل به کلاس ها و فعالیت های کلاسی مربوط می شود. شاید فعالیت کلاسی آنقدر آسان باشد که شما را کسل کند یا آنقدر سخت باشد که احساس کنید به اندازه دیگرهمکلاسی هایتان باهوش نیستید تا آن را حل کنید. شاید روخوانی برایتان سخت باشد و با این حال مجبورید به دفعات آن را انجام دهید. این مسائل شما را  روز به روز عقب می اندازد و احتمالا هرگز به موفقیت نخواهید رسید.

وقتی بدانید که چرا مدرسه را دوست ندارید، اقداماتی را آغاز می کنید تا شرایط را بهتر کنید.
 
راه حل
فکر خوبیست که درباره مشکل مدرسه رفتن خود با کسی صحبت کنید. مادر، پدر، معلم، بستگان نزدیک یا مشاور مدرسه، کسانی هستند که می توانند به شما در این باره کمک کنند. اگر مشکل، آزار و اذیت جسمی و یا ترساندن شماست، حتما آن را با یک بزرگتر مطرح کنید.

راه دیگر، نوشتن احساسات خود درباره مدرسه در یک دفترچه است. این روش باعث می شود احساساتی که درون تان رخنه کرده خارج شوند. البته باید این دفترچه را از دید دیگران مخفی نگه دارید.

اگر احساس آشفتگی کرده  و فکر می کنید از پس تکالیف تان بر نمی آیید، معلمها و مشاور تربیتی مدرسه حتما به شما کمک خواهند کرد. آنها از شما توقع دارند تا راه یادگیری این مسائل را بپرسید. اگر تمامی مشکلات تان جدی به نظر برسد، مشاور کمک می کند تا آنها را اولویت بندی کنید. اگر به کمک های ویژه نیز احتیاج پیدا کنید، این کمک ها در اختیارتان قرار می گیرد. اجازه ندهید که مشکلات تان بیش از اندازه طول بکشد. مطمئنا فرا گیری یک فصل، آسان تر از آموختن یک کتاب خواهد بود.
 
چگونه درباره مدرسه احساس بهتری داشته باشیم
دفعه بعد که احساس کردید از مدرسه تنفر دارید، این نکات را بکار ببندید:
•هر چیزی را که درباره مدرسه دوست ندارید یادداشت کنید.

•سپس هر چیزی را که در مدرسه از آن لذت می برید بنویسید. ( حتی اگر زنگ تفریح و خوردن نهار باشد؛ همین موارد می تواند شروع خوبی باشد)

•حال، چه تغییراتی می توانید روی لیست " چیزهایی که دوست ندارید" اعمال کنید؟ آیا اگر معلم، شما را برای پاسخ گویی صدا کند، به یاد داشتن انجام تکالیف موجب می شود که حس اعتماد به نفس بیشتری بکنید؟ آیا می توانید راهی برای نشان دادن علاقه و استعدادهای خود پیدا کنید؟ آیا حتی اگر یک دوست جدید هم پیدا کنید، احساس تنهایی کمتری می کنید؟ یا حتی احساس بهتری نمی کنید، اگر کسی را از تنهایی درآورید؟ چه کارهایی برای یافتن دوستان جدید انجام می دهید؟
 
البته همه چیز را هم نمی توانید در این لیست تغییر دهید. شاید آن پسر بچه شرور به این سادگی ها هم دست بردار نباشد یا شاید رو خوانی کردن همیشه یک مشکل باقی بماند؛ اما مهم نیست. به مسائلی توجه کنید که قادر به تغییر آنها بوده  و بتوانید طراوت را در مدرسه خود دوباره ایجاد کنید.

گردآوری : مجله اینترنتی پاتوق پارسی

منبع:hamsar.ir

براساس برآوردهای ژاپن در این کشور 500 هزار کودک در سن مدرسه از نظر آسیب شناختی به اینترنت معتاد هستند، عاملی که موجب شده کارشناسان راهکار برگزاری اردوهای بدون گجت و اینترنت را از سال آینده اجرایی کنند.

براساس یک تحقیق انجام شده توسط دولت ژاپن 518 هزار دانش آموز ژاپنی 12 تا 18 سال از نظر آسیب شناختی به اینترنت اعتیاددارند.

این تحقیق توسط دانشگاه نیهون با انجام نظر سنجی از 100 هزار دانش آموز انجام و مشخص شده است که در 8.1 درصد از آنها در وضعیت مشکوک به اعتیاد به سر می‌برند.

از میان افرادی که علائم ظاهری اعتیاد به اینترنت به ویژه فکر دائم فعالیتهای آنلاین در تمام ساعات روز، نشانه‌های افسردگی، کاهش عملکرد در مدرسه، ترومبوز سیاهرگی عمقی داشتند، 23 درصد اختلال خواب و 15 درصد بیداری شب هنگام داشتند.

وزارت سلامت، کار و رفاه ژاپن برای مقابله با این وضعیت در نظر دارد با گسترش تحقیقات خود اردوهای بدون اینترنت راه اندازی کند که طی آن کودکان از رایانه ها، تلفنهای هوشمند و کنسولهای بازی قابل حمل خود جدا شوند.

این اردوها که دولت ژاپن از سال آینده آنها را راه اندازی می‌کند بر فعالیت در هوای آزاد و فعالیتهای گروهی تمرکز می‌کند تا بر ارزش ارتباطات چهره به چهره بیافزاید.

علاوه براین کودکان در جلسات مشاوره با روانپزشک و روان درمانگر بالینی شرکت می‌کنند تا علت و ریشه اعتیاد آنها به اینترنت مشخص شود.

مارک دی گریفیتس استاد روانشناسی دانشگاه ناتینگهام ترنت که کتاب”آیا واقعا اعتیاد به اینترنت وجود دارد» را نوشته اعلام کرده است که اعتیاد به اینترنت دارای پنج معیار کلیدی است.

این معیارها عبارتند از”قابل ملاحظه بودن» به معنای تبدیل شدن اینترنت به مهمترین و برجسته ترین فعالیت در زندگی فرد که بر احساسات، رفتار و تفکراتش تأثیر گذار است.”تغییر حالت» به معنای تحت تأثیرقرار گرفتن عاطفی با استفاده از اینترنت.”تساهل» به معنای صرف زمان قابل توجه در اینترنت برای گرفتن تأثیر عاطفی.”نشانه‌های ترک» به معنای ایجاد استرس عاطفی یا فیزیکی برای فردی که ناگهان فعالیتهای اینترنتی خود را متوقف می‌کند.”بازگشت» به معنای تمایل فرد معتاد برای بازگشت ساده به رفتار خود حتی پس از سالها کنترل.

با همه این توصیفات اعتیاد به اینترنت هنوز هم پدیده ای است که شناخت اندکی روی آن وجود دارد.

برخی از کارشناسان اعتقاد دارند که برنامه ژاپن می‌تواند به شهروندان خود و سایر معتادان به اینترنت در سراسر جهان کمک کند تا علتها و ریشه‌های درمان اعتیاد به اینترنت را بررسی کنند.
منیع:سلامت نیوز